Het was zijn bedoeling om die aanbidding 24 uur per dag, zeven dagen in de week te laten plaatsvinden. Een ‘altijddurende aanbidding’ dus. Dat moest gebeuren in een kerk die aan het H. Sacrament was toegewijd. Dag en nacht zou de kerk voor die aanbidding open staan, zo was de bedoeling. Maar de bisschop was naast idealist ook een realist. Zo’n altijddurende aanbidding kon je niet aan gewone parochianen overlaten. Daarom zorgde hij ervoor dat er naast de kerk een klooster kwam met zusters Benedictinessen van de Altijddurende Aanbidding van het Heilig Sacrament.
De Sacramentskerk kwam te staan in de wijk Zandberg, aan de Zandberglaan. Op Sacramentsdag 1925 legde bouwpastoor Van Meel de eerste steen en één jaar later vond de wijding plaats. Helaas was er te weinig geld om het hele ontwerp van architect Jan van Dongen uit Apeldoorn uit te voeren. Zo ontbraken de toren en enkele mozaïeken in het interieur.
Je moet altijd oppassen om iets voor de eeuwigheid te organiseren. Aan de altijddurende aanbidding kwam immers rond 1970 een einde. De zusters zijn inmiddels vertrokken.
Ook de kerk zelf had niet het eeuwige leven. Daar zag het er althans rond 2000 naar uit: de nieuwe Jeruzalemparochie wilde de Sacramentskerk sluiten. Daarop kocht het koor van de kerk het gebouw en nam de exploitatie over. De Sacramentskerk is dus nog als kerk in gebruik, maar ook als concertzaal. Misschien niet voor de eeuwigheid, maar het begin is in ieder geval gemaakt.
Reageer hieronder en deel je herinneringen aan de kerk, het leven in de parochie en de geestelijken van vroeger.
Reactie toevoegen