“Ik heb van 1968 tot en met 1973 een geweldige tijd gehad op ‘de La Salle’. Ik heb nog altijd contact met vrinden van toen en allemaal kijken ze terug op een mooie leerzame tijd. Samenleven en integreren leerde je hier. Menigeen is trots op het feit dat hij een ‘La Salliaan’ is. Natuurlijk werd er wel eens met harde hand geregeerd maar dat was destijds heel gewoon. De ervaringen, daar opgedaan, hebben mij goed geholpen bij mijn verdere carrière. En velen met mij.”

Regelmaat

De dagindeling op De La Salle was strak en regelmatig. Opstaan, studiezaal en/of heilige mis, dan even vrij voordat je naar school ging. Tussen de middag naar het internaat om te lunchen, en dan weer naar school. Na schooltijd even ruimte voor ontspanning (lezen, sporten, praten of hobby uitoefenen). Daarna weer aan de studie tot aan het avondeten, vervolgens weer naar de studiezaal, een paar uur ontspannen, en dan naar bed.

In de loop der jaren ziet Kramp wel een omwenteling. “De eerste jaren waren er strenge bedtijden – gevolgd door hevige kussengevechten. Later werden bedtijden verder losgelaten en stelden wij zelf strengere eisen dan de broeders zelf deden.” Heimwee heeft hij nooit gehad. “Maar sommige kinderen hadden dat wel, en pas later ben ik te weten gekomen wat dat voor iemand kan betekenen, en realiseer ik me wat voor ellende en trauma dat bij die personen heeft gezorgd.”

Maar Kramp zelf kijkt alleen met de zoete smaak van nostalgie terug op zijn tijd in Stevensbeek. “Ik heb gehoord dat – net voor mijn inschrijving – er wel broeders waren met lossen handjes. Soms werd er iemand wel eens hardhandig terecht gezet. Dat was destijds vrij normaal, en niet alleen op internaten. Zelf heb ik daar geen last van gehad, en ook niet in mijn directe omgeving meegemaakt.” Kramp ziet juist de positieve kant van zijn verblijf in het internaat. “Ik heb mijn leiderseigenschappen daar kunnen ontwikkelen en juist daar geleerd dat netwerken (old boys) zeer belangrijk is.” Nog niet zo lang geleden haalde hij zijn herinneringen op aan Frits van Eerd van de Jumbo, die jaren later op De la Salle gezeten had en tijd vond in Stevensbeek – of all places – voor een overvolle zaal zijn levensverhaal te vertellen.

Huwelijk in kapel

Bovendien heeft Robin Kramp zijn vrouw daar op school leren kennen. “Het mooie is dat de Heeroom van mijn vrouw – destijds hoofdvloot aalmoezenier – ons kerkelijk huwelijk heeft bezegeld in de kapel van De La Salle.” Volgens goed gebruik - als één van de oude maten ging trouwen of promoveren – werd dan het lied van De la Salle gezongen. “Dan gingen de jasjes uit en pas dan werd er gedronken”, vertelt Kramp. Met een toost op De La Salle.