Het rijke roomse leven in brabant 1900-1970
Rooms prentenboek

Paaszaterdag betekende nogal wat. Het einde van de vasten was daar. Het snoeptrommeltje mocht open. De schoenen werden gepoetst, want de andere dag moest je er op je paasbest uitzien.

In de kerk zelf maakte de somberheid van Goede Vrijdag plaats voor het feest van Pasen. De nieuwe paaskaars stond in de sacristie gereed om tijdens de nacht­mis de kerk binnengedragen te worden, maar voordat het zover was, hadden wij als misdienaars er 's morgens al een jaarlijks karweitje opzitten. Op de ochtend van paaszater­dag werd ook het `verse' wijwater gewijd. Achter in de kerk stonden grote teilen en bakken. Met flessen moesten we naar de kerk om wijwater te halen. Daarmee vulden we de bakjes van de wijwatervaatjes. Wat over was ging de kast in en diende als voorraad voor de rest van het jaar.



Wijwaterbakje in de Helmondse Leonarduskerk (coll. Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, fotonummer 539.535))

De wijding van het water was een gebeurtenis op zich. In eerste instantie werd zout gewijd omdat het bederfwerend was en een sym­bool tegen de verderfzaaiende duivel. Dan volgde een gebed voor allen die van het zout gebruik gingen maken 'opdat zij van de aanvallen van de duivel gevrijwaard blijven’. Vervolgens wijdde de priester het water. Ten slotte deed hij daar onder drievoudige zegening het zout in.

Voorschrift was dat het water thuis met grote eerbied werd bewaard. Dat betekende niet zomaar in een keukenkastje, maar in een fraaie fles bij voorkeur voorzien van een zelf getekend etiket of in een speciale wijwaterkruik, waar ook een van de takken van Palmzondag in werd gestoken.

Het was bij ons thuis de gewoonte om 's avonds voor het naar bed gaan de vingers in een wijwatervaatje te dopen en er een kruisteken mee te maken. Dat gebeurde ook 's mor­gens bij het opstaan.

Het wijwater was uiteraard ook in de kerk rijkelijk aanwe­zig. Op zondagmorgen voor de hoogmis besprenkelde de priester de gelovigen er mee. Bij het betreden van de kerk maakte iedereen een kruisje met wijwater. Als mensen met een wat groter gezelschap de kerk betraden, dan was het hoffelijk om via de vingertoppen het water door te geven aan degene die achter je de kerk binnenkwam alvorens het kruisteken te maken.

Bron

Ad Rooms, Het Rijke Roomse Leven: Herinneringen met weemoed en weerzin, Raamsdonksveer 2002-2006

3

Reacties (3)

Rini de Groot. zei op 16 juni 2019 om 23:30 uur

In Uden kende we naast het wijwater van Paaszaterdag ook nog het, Pinksterwater, dit was bestemd voor de zegening van huis en haard bij dreigend onweer.
Het werd allemaal bewaard in de koele kelder.

Rini de Groot zei op 16 juni 2019 om 23:54 uur

Bij het betreden van een kerkgebouw, na eerst het bekende kruisteken uit het wijwaterbakje, voor de heren het afnemen van het hoofddeksel.
Bij het kijken gisteravond naar de Eerste H. Mis, na de brand, in de Notre-Dame van Parijs, kwamen heel typisch iedereen, Gelovige en Geestelijke het gebouw binnen met als hoofddeksel, een Bouwhelm en hielde de gehele viering op hun hoofd. De Celebrant nam deze alleen af tijdens de Consecratie.
Met de link mogelijk nog te bekijken. https://www.youtube.com/watch?v=1GR_NqXFNdA

Marilou NillesenBHIC zei op 17 juni 2019 om 10:33 uur

Bedankt voor je toevoegingen, Rini. Ik denk dat ze voor lezers heel herkenbaar zijn. En inderdaad; die eerste mis in de Notre-Dame was sowieso al vrij bijzonder, en het dragen van de bouwhelm droeg daar nog eens aan bij. Mooi dat je dat hier aanstipt.

Reactie toevoegen

Je e-mailadres is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.