Meestal werd dat gedaan in het laatste jaar van het basisonderwijs. Zoals ook voor Joke, het twaalfjarig meisje uit Best. Zij deed in 1951 de Plechtige Communie, een soort herhaling van de Eerste Communie. En de Hernieuwing van de Doopbeloften zoals die bij het doopsel namens peter en meter waren gedaan.

De meisjes gingen aan de slag met de zinspreuk: ’Voornemens voor de tijd van voorbereiding gedienstig en ijverig zijn, maar daarbij mijn werk zo goed mogelijk doen uit liefde voor Jezus en Maria.’

De geestelijke voorbereiding was op de juiste plaats, het lager onderwijs van het meisjespensionaat werd verzorgd door de Zusters van de Choorstraat. Buiten de godsdienstles werd maanden gewerkt aan een dertigtal pagina’s tellend Feestboekje. Toen dat klaar was, werd het in een roodkleurige kaft gestoken en ingebonden met goudkleurig draad.

Jammer, het rechtstandig geschreven handschrift had het schone schuine al verdrongen, maar de tekst werd nog steeds met de kroontjespen op papier gezet, de balpen was nog niet voorradig. Voorts werden de communicanten in de schoolbank vereeuwigd.

Bij het openslaan van het boekje: “Ter herinnering aan mijn Plechtige H. Communie en Hernieuwing van de Doopbelofte enz.” Het bevatte onderwerpen zoals: Credo ik geloof - Feest van Moeder - Nu het feest de H. Mis - Feest van God de Vader. De Plechtige Hernieuwing van de Doopbelofte, ook kwam de Geloofsbelijdenis van de Apostelen en de Geloofbelijdenis van Nicia aan bod. De zeven sacramenten ontbraken niet, geïllustreerd met kleurige prentjes. Bij het Sacrament van het Huwelijk een geschreven gedicht van Gabriël Smit. Het boekje besluit met: De morgen van mijn Plechtige H. Communie, van Jac. Schreurs MSC.

Op de dag zelf ‘s morgens de Plechtige H. Communie, in de namiddag viering van de Hernieuwing van de Doopbelofte en na afloop werd een prent uitgereikt, waarop destijds de waardering van de kennis van de catechismus en de behaalde prijs was vermeld.  

Thuis kreeg de communicante uit handen van haar oma een vijf cm dik Romeins Missaal, een uitgave van Brepols. Echt om jaloers op te zijn: goud op snee, met drie kleurige lintjes en de ‘kappertuun’, de omslag van zacht kalfsleder met bewerkte voorzijde: in reliëf een Bijbels tafereel waar twee herten hun dorst lessen aan de bron. Daarmee kon je bij kerkbezoek en onder de H. Mis pronken!

Op het einde van de maand verlieten de kinderen overladen met geestelijke bagage het Lager Onderwijs, op weg naar de toekomst! Tijdens de Communiedienst werden geen foto’s gemaakt en een gedachtenisprentjes was iets voor welgestelden. Het ‘opzeggen van de Catechismus’ werd in de beginjaren ’50 afgeschaft.