Het rijke roomse leven in brabant 1900-1970
Rooms prentenboek

Het is zondagochtend, en om 10 uur begint de jongerenmis. Ik pak mijn gitaar in en het blauw gestencilde liedjesboekje erbij. Mijn ouders zijn blij, dat ik na alle kritiek op de kerkdienst weer een manier heb gevonden om naar de mis te gaan.



Jongerenmis in Diessen, Kerstmis 1971 (foto: Gust de Vries, in bezit van Fotostichting Diessen)
Jongerenmis in Diessen, Kerstmis 1971 (foto: Gust de Vries, in bezit van Fotostichting Diessen, FOTORUBRIEK nr. 667)

We moeten om half 10 in de kerk zijn om geluid te testen en in te zingen. Als ik binnenkom is het nog leeg in de kerk, ik hoor alleen het geluid van het in elkaar zetten van het drumstel en de zachte stem van onze geluidstechnicus die zegt: “Test, test”

Met vrolijkheid en energie komen de muzikanten en zangers binnen. Als de gitaren nog wat afstemmen en de tamboerijn tussendoor rammelt, maant de dirigent ons tot aandacht. “Nu even serieus.”

De kerk zit bijna vol met kerkgangers. We beginnen de mis met: “Dank u voor deze nieuwe morgen, dank u voor deze nieuwe dag.” En later: “Give me that old time religion.” We zingen met overgave en schuwen het Engels niet, ook niet een lekkere druminzet en een pittig ritme. Ik hoor mijn vrienden de nieuwe teksten zeggen, die zij hebben samengesteld. ”Heer, wil ons bij de hand nemen, geef ons vertrouwen, zodat wij weer durven leven, van schuld bevrijd.” Ik kijk naar de pastoor, die ook onze teksten spreekt. Hoe zou dit voor hem zijn, hij die regelmatig met een keurend oog bij ons thuis op bezoek komt…?



Foto: Henk van 't Veen, 1968, bron: collectie KDC, id.nr. AFBK-1A12983
Foto: Henk van 't Veen, 1968, bron: collectie Katholiek Documentatie Centrum, id.nr. AFBK-1A12983

Als ik op mijn gitaar het volgende akkoord aansla, voelt het voor mij zo dat de oude en nieuwe orde elkaar hier raken, maar dat het een jas is, die ons beiden niet echt past. Onze muziekgroep galmt alle kanten uit en de dirigent doet verwoede pogingen om ons en de kerkgemeenschap bij elkaar te houden. Ik ruik de zoete wierook nog als we tijdens de communie zingen: “Hier is een stad gebouwd, overal om ons heen.” En “Huizen van vrede voor mensen van vlees en bloed, veilig onveilig, zo leven zij bitterzoet.”

Na de mis gaan we met z’n allen bij een van de jongeren thuis koffie drinken. Er zijn niet genoeg stoelen, dus de meesten zitten op de grond. We pakken onze gitaren uit en zingen samen, vrolijk en energiek.

6

Reacties (6)

Mariët BruggemanBHIC zei op 23 mei 2018 om 16:38 uur

Wat een mooi verhaal Nelleke, en zeker herkenbaar voor iemand die van het kinderkoor naar het jeugdkoor gegaan is. Ook wij vonden het heerlijk om engelstalig te zingen en een drumstel en gitaar erbij te hebben. Of de kerkgangers dat ook vonden, dat geloof ik inderdaad niet altijd :) .

Gerard H.A.A. de Bie zei op 17 juni 2018 om 00:10 uur

Goed dat je dit tijdsbeeld zo treffend in een verhaal hebt verpakt Nelleke. Het is helemaal uit geraakt die Beatmis-traditie. Volgens mij zijn er zelfs geen restjes meer van.

Martien van Wanrooij zei op 4 oktober 2018 om 00:04 uur

Mooie tijd! Veel pastoors en kapelaans - die later "pastor" genoemd werden - gingen met hun tijd mee, begonnen burgerkleding te dragen en lieten zich tutoyeren en met de voornaam aanspreken. Er ontstond echter al meteen in de jaren een tegenbeweging vanuit het Vaticaan met de benoeming van Simonis als bisschop van Rotterdam en Gijssen van Roermond. In Brabant bleven de als progressief bekend staande bisschoppen nog lang in functie totdat in 1985 ter Schure in den Bosch kwam. Het duurde echter nog een hele tijd voor ook in Brabant er weer wat strakkere regels kwamen, maar pastoors die er al waren, zaten meestal hun tijd wel uit . Pas na de eeuwwisseling zag je hier in de regio wat vaker conflicten met kerkbesturen door benoemingen van als conservatief gekwalificeerde, vaak vrij jonge pastoors, maar sinds de benoeming van de Korte lijkt het tij weer wat te keren en er een soort gulden middenweg te worden bewandeld

Jeroen van Dijk zei op 4 oktober 2018 om 18:22 uur

"De kerk holt zich van binnenuit uit".
Beatmis, voetbalmis, carnevalsmis, zijn het gevolg van onkerkelijkheid, gebrek aan geloof en modernisme.
Een misplaatste poging van de klerus mensen naar de kerk te lokken.
Er wordt roekeloos voorbijgegaan aan de diepere zin van het Misoffer.
Op de berg van Golgotha heeft men weliswaar zittten dobbelen om het gewaad van Jezus maar een hoempa hoempa orkest was niet aanwezig.
We zijn vergeten dat iedere Heilige mis het opnieuw beleven van de dood van Jezus aan het Kruis is. En daar past bij beste willen geen beatmuziek noch voetballen, laat staan, carnaval bij.
Of ik niet een beetje konservatief ben?
Nee, helemaal niet, maar doe dat dan ergens anders, maar niet in de Kerk.
Als we willen dat komende generaties naar kerk gaan en het geloof behouden, dan moeten we nu niet de geloofswaarheden
te grabbel gooien.

Martien van Wanrooij zei op 4 oktober 2018 om 23:30 uur

@Jeroen van Dijk, voor een deel kan ik me je reactie wel voorstellen als je van de traditionele katholieke kerkelijke leer en de daarmee samenhangende dogma's uitgaat. Ik doe dat niet, ik heb me ook bewust uit de RK kerk uit laten schrijven omdat ik me meer als een agnost zie dan als een christen maar tegelijkertijd heeft juist deze periode van tienermissen en in het algemeen een wat vrijere omgang met geloofszaken, er voor mij toe geleid dat ik Jezus alleen maar meer ben gaan waarderen.Hij is voor mij een van de grote denkers geweest zoals Gandhi of Martin Luther King. Of hij dan ook de Zoon van God is? Zou kunnen, ik sluit niet uit dat er een of meer goden en/of godinnen bestaan maar die hebben dan kennelijk niet de behoefte zich op een voor iedereen herkenbare manier te manifesteren. Je kunt alleen maar in hem of in hun geloven en dat doe ik dus niet meer. Ik vind het ook niet zo belangrijk, je kunt zijn boodschap van naastenliefde toch wel volgen.

Louise zei op 27 januari 2022 om 21:50 uur

Nee, die reactie van Jeroen begrijp ik niet.
Wat is er mooiere voor een tiener om zijn/haar geloof te beleven via een herkenbaar referentiekader?
Ik geloof niet meer, maar ik heb hier juist heel goede herinneringen aan!
We hadden Beatmisse eind 60er jaren 1 x per twee weken in de kapel van onze school en er kwamen zelfs buurtgenoten naar toe.
Ik herinner me ook de muziek van een Procul Harumsong en "Blowin' in the Wind".
Ons koortje trad ook wel op in andere plaatsen. Daar werden we dan op koffie en lekkere broodjes getrakteerd.
Op school dronken we naderhand koffie in de aula en planden activiteiten voor de zondagmiddag.
Een gevoel van verbondenheid vervult me als ik hieraan terug denk.

Reactie toevoegen

Je e-mailadres is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.