Het rijke roomse leven in brabant 1900-1970

Paasmandje in Kerststemming

Rooms prentenboek

Ieder dorp heeft opmerkelijke gebruiken zoals tijdens de Goede Week door de Odulphus Parochie in Best. Op Witte Donderdag vertrekken onder de avondviering jeugdleden van Scouting Oud Best voor het bezorgen van een Paasmandje bij ernstig zieken.

M’n echtgenote kreeg februari 2008 in het ziekenhuis te horen dat er geen herstel meer mogelijk was, zij antwoordde “Breng me naar huis dan sterf ik op m’n geboortekamer.” We probeerde de resterende tijd zo aangenaam mogelijk te maken. Een dag later diende Richard Schreurs, pastoor van de Lidwinaparochie het H. Oliesel toe, zij bezat daarmee de ‘Reispenning.’ zoals vader dat benoemde. Op de Lagere school was aandacht besteed aan dát Sacrament, nu speelde zij daarin ‘de hoofdrol’.

Elk bezoek werd een lach begroet, verpleegkundigen van de Zuidgroep Best boden drie- tot viermaal daags hulp aan bed. Op het moment dat ‘s avonds geen bezoek werd verwacht, klonk de gong. Ik keek de verpleegkundige aan. “Maak maar open.” En keek naar een verkleumd jongetje, dat zei: “We komen een Paasmandje brengen, maar het is door de regen uit elkaar gevallen.”

Even later klonk nogmaals de gong, ik nodigde het groepje jongens naar boven: “Jullie mogen het persoonlijk aanbieden.” Het ‘fruitmandje’ met een verregende enveloppe, waarin een geelkeurig gevouwen briefje, waarop  een gedicht en de Paaswens van pastoor Blom stonden. Samen genoten we van dit moment, verkleumde kinderen rond het bed, het deed me denken aan Kerstmis, herders met geschenken rond de Kribbe. Een schitterend bezoek van kinderen aan een ernstig zieke. Nadat de schare een beetje opgewarmd was bedankte ik hen, stopte wat extra’s toe en begeleidde het bezoek bij het afdalen van de trap. Mirjam, de verpleegkundige, vertelde: “Bij zo’n ‘karweitje’ heb ik m’n huidige man leren kennen, beide lid van deze Scouting.”

Wanneer ik ‘s morgens haar wekte keek ik in een paar lachende blauwe ogen, poetste haar tanden, kamde d’r eeuwig golvend haar (ik had geen haar, maar háár nog) waarna de spiegel-, en bloemenshow en haar keuzemenu, een assortiment uit elf smaken dieetvoeding. Daarna plaatste ik het bed in de hoogste stand en keek zij uit op haar tuintje.

Foto: Tini Steenbakkers, Best
Foto: Tini Steenbakkers, Best

Voor een mondklacht bracht Ton, gestoken in zijn artsenjas, aan zijn patiënte een huisbezoek doch er was geen verlossing mogelijk. Met Vincent, pastoor van onze Odulphus Parochie, bespraken we aan het ziekbed de begrafenisdienst. Naast Latijn ook Nederlands. “En véél wierook,” sprak Hanneke m’n echtgenote. “Goed, drie schepjes extra,” antwoordde Vincent.

Eerste Pinksterdag: “Vind je het erg dat ik ga sterven?” “Zeker,” antwoordde ik. ”Dan ga ik rusten,” dát waren de laatste woorden. De volgende morgen 08.11 uur stopte haar ademhaling en stierf ze in m’n bijzijn. Haar leven begon en eindigde bijna zeventig jaar later op dezelfde kamer. Met een fijn gevoel keek ik terug, haar twaalf weken thuis te hebben mogen verwennen. Tijdens de begrafenisdienst viel m’n oog op door kerkramen binnendringende zonnestralen, rijkelijk vermengd met wierook.

Later dacht ik over één van haar bijzondere uitspraken. Nadat haar peettante overleed zei ze: “Ik mis haar meer dan zij mij.” Maar dat zeg ik nu óók!

3

Reacties (3)

Rini de Groot. zei op 5 april 2021 om 23:11 uur

‘De tijd stond even stil; terwijl één hart voor altijd stil bleef staan.’
Daaronder beschrijft zij (Hanneke) enkele maanden bijna dagelijks als een soort brief aan haar moeder die oktober 1974 plotseling overleed. Een boekwerk van meer dan 10 000 woorden.

Margot AmericaBHIC zei op 6 april 2021 om 10:14 uur

Goedemorgen Rini, wat een mooie maar ook ontroerende woorden schrijf jij over de laatste weken, dagen en uren met je dierbare vrouw. Heel bijzonder dat je dit met ons wilt delen. Ook de foto die je erbij hebt geplaatst is prachtig en spreekt tot de verbeelding. Ik wil je veel sterkte wensen met je verlies.

Rini de Groot. zei op 30 september 2021 om 20:05 uur

Wat fijn dàt schouderklopje zomaar in de Supermarkt na het gelezen verhaal,
van een na jaren onbekende verpleegkundig!

Reactie toevoegen

Je e-mailadres is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.