Ik heb in mijn jeugd, menige zondag met de familie doorgebracht in dit gebouw.
Steeds op bezoek bij mijn tante die ingetreden was bij de zusters Benedictenessen.
De grote ontvangstkamer met zijn traliehek en het 'toortje' zie ik zo nog voor me.
We hadden als familie van moeders kant een hechte band met dit klooster.
Regelmatig waren we bij diensten in de kapel aanwezig, soms bij speciale gelegenheden ook als misdienaar. Ook bij de eerste steen-legging ter gelegenheid van de bouw van de kapel, waar mijn opa nog een aanzienlijke bijdrage aan heeft geleverd.

Achter het genoemde tuinmuurtje bevond zich een stukje tuin, door ons het landje genoemd, dat bij mijn opa in gebruik was als 'moestuin'.
Ik herinner mij de indrukwekkende hal achter de grote houten voordeur, de bel die bij gebruik door het hele klooster galmde en het kijkluikje in het loopdeurtje waardoor we werden binnen gelaten. Ook was er rechts naast het gebouw nog een houten poort met daarachter een gang met een trapje naar een bordesje en een 'zij-ingang'.

Geweldig, die jeugdherinneringen. Ook fijn voor je tante dat ze binnen de leefregels van het klooster de warme band met haar familie kon blijven voelen. Dat voorrecht was maar voor weinig kloosterlingen weggelegd.

Dat klopt, het bezoek had ook strikte regels. Fysiek contact was uit den boze. Je was ook werkelijk gescheiden door een traliehek en giften gingen door het toortje, een draaibaar kastje in de zijkant van het hek.
Daar paste je als klein kind (flink opgevouwen) net in. Het gebeurde dan op een keer ook dat een van de kinderen ineens opdook aan de andere zijde van het hek. Tot grote ontsteltenis van de familie en paniek.

Met een tante in het klooster, mochten we eens per jaar met haar mee naar de slotzusters. Wat u beschrijft, herken ik helemaal. Maar die verdwijning van een kind naar de andere kant van de tralies bij de zusters is wel heel hilarisch!
Mocht u nog meer van die jeugdherinneringen hebben, we lezen graag mee!

In 1993 hebben wij met het buurtcomité Hyacintplein een mooi boekje uitgegeven over de geschiedenis van het klooster: "Kloosterboek. Priorij der Benedictinessen 'Manna Absonditum' Breda. Een laatste lezing". Met veel afbeeldingen o.a. uit 1989 vlak voor dat de zusters het klooster verlieten. Groet Bea.

Dankjewel voor het doorgeven Bea. Voor wie geïnteresseerd is: dat boekje is te vinden in onze bibliotheek http://www.bhic.nl/integrated?mivast=235&mizig=82&miadt=235&miaet=14&mi… Leuk initiatief om zo'n boek op te stellen. Was het eigenlijk lastig om informatie en fotomateriaal te vinden?

Omdat ik in die tijd als fotograaf bij Stadsarchief Breda werkte had ik ingang bij de zusters. Ik was een van de eerste buitenstaanders die in het klooster mocht rondlopen en fotograferen. Heel bijzonder. Ook mochten wij gebruik maken van foto's uit het archief van de zusters. Veel foto's staan op de website van www.stadsarchief.breda.nl onder het trefwoord Benedictinessenklooster.

Heel bijzonder dat je naar binnen mocht om foto's te maken. Dan deed je vast goed werk als fotografe. Bedankt trouwens voor het doorgeven waar we de foto's kunnen vinden; ik ga meteen even kijken!