Hier wordt het Allerheiligste bij wijze van spreken voortdurend in ‘ploegendienst’ aanbeden, letterlijk een 'gebed zonder end', met als doel “eerherstel”: goed maken wat Hem te kort wordt gedaan door het ongeloof en de onverschilligheid van de mensen. Het hele dagritme van de zusters wordt onder deze continue, stille aanbidding verder bepaald door de dagelijkse viering van de Eucharistie en het gezamenlijk gezongen getijdengebed.
De eerste vestiging van Benedictinessen van het H. Sacrament in Nederland was in 1922 in Breda. Op de vlucht voor de anti-klerikale wetten die in 1905 in Frankrijk van kracht geworden waren, zocht en vond een communiteit van deze Benedictinessen uit Rouen een onderkomen buiten Frankrijk, zoals zoveel Franse congregaties in het begin van de twintigste eeuw. Deze specifieke groep zusters kwam in het gehucht Liesbosch bij Breda terecht.
 |
Daar stichtten zij de priorij Manna Absconditum (Het verborgen manna). De priorij bloeide meteen vanaf het begin en al in 1942 kon zij op haar beurt een nieuw klooster stichten in Valkenburg. 
Tien jaar later was de tijd opnieuw rijp voor een stichting en werd het klooster in Heesch gesticht. In de jaren zestig sloeg de priorij Manna Absconditum de vleugels uit naar Afrika en stichtte een dochterklooster in Tororo (Uganda). In 1981 volgde nog een klooster in Sluiskil.
In Noord-Brabant hebben benedictinessen van de orde verbleven in Breda (priorij Manna Absconditum). Door vermindering van aantal leden verhuisden zij naar het voormalige klooster O.L. Vrouw van Fatima van de Dominicanessen in Baarle Nassau. Grotere zorgbehoefte noodzaakte hen vervolgens te verhuizen naar het kloosterverzorgingshuis “Zuiderhout” te Teteringen.
De gemeenschap van de stichting in Heesch (priorij Fons Vitae) verhuisde om die zelfde reden naar “Sint Jozefoord” te Nuland. De gemeenschap van Sluiskil (priorij De Ark) verblijft thans in Someren (Huize “Witven”).
In de rest van Nederland waren/zijn er gemeenschappen van Benedictinessen van het H. Sacrament in Arnhem (voorheen Driebergen), Oldenzaal (opgeheven), Tegelen en Valkenburg. Buiten Nederland zijn er priorijen in Frankrijk, Italië, Polen, België, Uganda en Mexico. In oktober 2019 is het laatste lid van de gemeenschap in Someren overleden. Ook overleed begin 2020 de laatste in Arnhem verblijvende zuster. [Deze laatste drie alinea's zijn in overleg met zuster Marie-Thérèse Versteegen (zie hieronder) verder aangepast, RW].
Deze zusters staan ook bekend onder de naam Ordo Sancti Benedicti Adorationis Perpetuae (Nederlandse Federatie) of Benedictinessen van het H. Sacrament.
Foto's:
Tegelen, aanbiddingskapel der monialen in het klooster "Nazareth", c. 1970. Collectie Katholiek Documentatie Centrum, fotonr. TF1A12371.
Interieur van de kloosterkapel in Breda. Vriendelijk ter beschikking gesteld door Zr. Marie-Thérèse Versteegen.
Ginneken, Moeder Van der Sande, jaren '30. Let op de monstrans op de borst. Bron: Collectie Stadsarchief Breda, fotonr. 19922034.
Oss, Zusters Benedictinessen in de tuin, 1993. Fotograaf A.H. van der Stappen. Bron: BHIC, fotonr. 1699-001890.
Bron: J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010.
Reactie toevoegen