Ik ben Kees van Riel, geboren op 9 januari 1941 in Vught en vanaf dat moment woonde ik aan de Taalstraat 41. Ik behoorde dus tot de parochie van pastoor Eras.
Hij is jong pastoor geworden. Het verhaal ging dat hij bouwpastoor was, dat hij en/of zijn familie de kerk (med?0 hebben betaald. Geen idee of dat waar is, maar het verhaal was hardnekkig.
Ik ben ook heel erg lang misdienaar geweest, ik begon al op zeer jonge leeftijd (5 of 6 jaar). Men moest beginnen bij de nonnen in Mariënhof Uiteindelijk hadden die ook een misdienaar nodig. Daarna de missen in de ker, het lof op zondag en natuurlijk trouwmissen en uitvaarten.
Ik herinner me dat ik misdienaar was in een mis van pastoor Eras. Bij de offeranda behoort de misdienaar wijn en water over vingers van de pastoor te gieten, dat dan werd opgevangen door de kelk die de priester daarbij vasthoudt. Wel, ik goot de wijn, maar kennelijk vond de pastoor het niet genoeg en sprak voor mij de legendarische woorden "bietje meer!".
Iedere zondag, na de hoogmis, ging pastoor Eras naar vrienden op de Bosscheweg. Dat was niet ver, dus ging hij lopend. Keurig en kaarsrecht liep hij daarheen, de terugweg was iets minder kaarsrecht. Hij kwam langs ons huis.
Als ik dit beschrijf, zijn dat voor mij zeer dierbare herinneringen uit het Rijke Roomsche Leven. Het was een bloeiende parochie, met een kapelaan, die op de zondagavond in een gebouw aan de Deken Van Osstraat Films draaide, in ieder geval de films van de hond Rin Tin Tin.
Ik laat het hier even bij. Een volgende keer kan ik, als men het interessant vindt, verder gaan.

Beste Kees, bedankt voor je reactie. Mooie herinneringen zeg, daar doen we het allemaal voor! Je hebt dus al op jonge leeftijd het kerkelijk leven in deze parochie, de liturgie, van heel dichtbij meegemaakt. Wij zouden het natuurlijk heel fijn vinden als je daar nog meer over kunt/wilt vertellen op bhic.nl. Ik zal je mailen over de mogelijkheden. Hartelijke groeten

Ik geef geen reacties meer, kan er niets van terugzien.
Alleen positieve reacties zijn zeker welkom.

Ik ben Caroline Verbeek en ben korte tijd het enigste meisjes misdienaar geweest vanaf 1966.Wat ik mij er nog van herinner is dat ik het vreselijk vond dat ik als jongen gekleed moest, toendertijd mocht ik niet mijn eigen kleren aanhouden en moest ik een gitzwarte "satijnen herenpyama "met zwarte pantoffels aantrekken in de sacristie waarna de koster mij voorzag van een witte boord met de soutane en superplie eroverheen.Heb hier nooit met niemand over durven praten,nadien wende het wel en heb ik daarna een leuke tijd gehad met de jongens!

Wat is het nou,Marion of Caroline?,kan mij goed voorstellen dat u zich daarvoor heeft geschaamd omdat in de beginperiode de meisjes die na het tweede vaticaans concilie ook misdienaar(es)mochten worden zich behoorlijk moesten aanpassen toendertijd ben ik ook misdienaar geweest en heb deze kleding als ondergoed ook gedragen onder de soutane en superplie.

Ik ben Franca van de Ven van het jaar 1948 en ook uit de mariaparochie, elke zondag naar de kerk waar mijn broers misdienaar waren.
De pastoor zorgde goed voor zichzelf dat wisten we toen al!
Later kwam kapelaan Dumoulin in de parochie.
Laatst nog eens gaan kijken daar,prachtig die kerk met plein,klooster en huizen.

Bedankt Franca voor deze bijdrage. 'De pastoor zorgde goed voor zichzelf', dat maakt mij dan wel nieuwsgierig! Valt er over de pastoor en de latere kapelaan Dumoulin nog meer te vertellen? Hoe lagen zij in de parochie? Hartelijke groet,

Ik ben Ad van de Ven een broer van Franca. Wij zijn opgegroeid in de Molenvenseweg met gezin van zes kinderen. Al snel op de lagere school kwamen we in aanraking met de parochiekerk.
Op school werd gevraagd of we misdienaar wilde worden en kregen daarvoor een "opleiding bij de zusters in tegenovergelegen klooster. De missen waren zowel zondags als door de week en meestal bij pastoor Eras. Laatst genoemde hield meer van wijn dan van water. deden we wat meer water bij de wijn dan kregen we het te horen!! ( zie bovenstaande tekst van Kees ) Pastoor Eras zorgde goed voor zichzelf ja, dat hadden wij al snel door. Hij hield niet alleen van wijn maar ook van sigaren en borreltjes. Hij legde dan ook veel huisbezoeken af om aan zijn trekken te komen. Daar door kwam het nog als een voor dat de pastoor zich "versliep" en wij maar wachten in de sacerastie.
Later kwam kapelaan Dumoulin in de parochie om te assisteren. Hij had veel met de jongeren op en was een aardige man. Hij was het dan ook die het eerste en ook tevens het laatste (pastoor Eras vond kennelijk te duur) misdienaars reisje organiseerde. Met de bus naar het Dolfinarium onvergetelijk. Wij vonden het dan ook jammer dat kapelaan Dumoulin later is overgeplaatst naar Veldhoven.
Naast het dienen van de mis werden we ook uit "genodigd "voor het lof op zondagmiddag, de kruisweg de rondgang in de kloostertuin om te bidden voor een goede oogst.
Begrafenismissen waren er natuurlijk ook, deze duurde lang en waren saai.
Bij huwelijks missen kregen we vaak een fooitje van het bruidspaar, meestal 10cent, daar kochten we dan snel een ijsje voor bij "het Keldertje" en weer snel naar school.
Als ik daar aan terug denk doen mijn knieën weer zeer van de vele uren op de koude en harde marmer zitten.
Al met al een mooie tijd met veel mooie herinneringen !!

Veel dank Ad voor deze mooie bijdrage, dit zijn duidelijk ook nog heel levendige herinneringen! Mooie schets van zowel pastoor Eras als kapelaan Dumoulin.