Rond 1970 tot 1974 werkte ik in het Gasthuis om wat bij te verdienen op zaterdagen en zondagen van 8 uur tot 10 uur en van 12 uur tot 2 uur. Ik woonde dan ook vlakbij, in de Gasthuisstraat. Eerst op de afdeling op de tweede verdieping waar bejaarden een eigen kamer hadden. Daarna op de begane grond waar een zaaltje was waar ouden van dagen de hele dag zaten en hun eten kregen. Mijn werk bestond uit het verzorgen van de maaltijden en opruimen ervan. Ook wat schoonmaakwerkzaamheden. Van het gespaarde geld kocht ik een stereo-installatie toen ik ging studeren.

Leuk, jouw reactie. Roept onder leeftijdgenoten nostalgische gedachten op. Ook ik kocht na mijn eerste vakantiebaantje een draagbare radio, die het bijna 30 jaar heeft volgehouden. Waren de zusters streng of vriendelijk? Wat voor sfeer hing daar?

Rond 1970 tot 1974 werkte ik in het Gasthuis om wat bij te verdienen op zaterdagen en zondagen van 8 uur tot 10 uur en van 12 uur tot 2 uur. Ik woonde dan ook vlakbij, in de Gasthuisstraat. Eerst op de afdeling op de tweede verdieping waar bejaarden een eigen kamer hadden. Daarna op de begane grond waar een zaaltje was waar ouden van dagen de hele dag zaten en hun eten kregen. Mijn werk bestond uit het verzorgen van de maaltijden en opruimen ervan. Ook wat schoonmaakwerkzaamheden. Van het gespaarde geld kocht ik een stereo-installatie toen ik ging studeren.

Ik heb er als baby een half jaar gelegen in 1955. Vanaf mijn geboorte in maart tot oktober van dat jaar. Ik moest in een couveuse maar die waren allemaal vol dus dan maar bij iemand anders erin.

O echt Toos, dus je deelde een couveuse samen met een andere baby? Hebben je ouders je verteld wat ze daar van vonden destijds? Misschien wel heel vanzelfsprekend, of toch niet?

Ja, ik deelde een couveuse met iemand anders, het mooie is dat ik deze persoon op latere leeftijd nog heb gesproken hierover, heel bijzonder. Mijn ouders hebben daar niet heel veel van verteld, het moest snel gebeuren, daar waren ze zich wel van bewust.

Het lijkt me een heel vreemde en mooie gewaarwording om dan die andere persoon te treffen, Toos! Kwam dat toevallig ter sprake, of kende je van haar naam?

Het was ook bijzonder, het was een jongen, haha, mijn ouders hebben verteld wie het was en ik kwam hem een keer tegen. We hebben het er samen wel even over gehad hoe apart het was. Daarna hebben wij elkaar nooit meer gezien of gesproken maar het zijn wel dingen die je nooit vergeet.

Nou, dan is de nood waarschijnlijk wel heel hoog zijn geweest, Toos ;)

Toch speciaal dat jullie het allebei kunnen navertellen, en ook elkaar nog eens gesproken hebben. Mooi om dat hier te laten weten, dank daarvoor!

Als kind heb ik daar een paar dagen verbleven voor het knippen van de amandelen. Dat was in dit tijd een noodzaak, aldus de heren doctoren van die tijd. Diverse kinderen hebben daar nog een trauma van overgehouden.

Ja, ik herinner me het verhaal van Maarten 't Hart daarover... Hoe zit dat bij jou, Cees, heeft het bij jou veel indruk gemaakt?

Bij mij en mijn zus is dat daar ook gebeurd.
Mijn zus, die eerst aan de beurt was, huilde en kreeg enorm op haar kop van de non.
Na afloop kregen we samen 1 ijsje, wat we moesten delen.
Nonnen waren daar absoluut niet aardig.

Wat treurig Marianne, maar goed dat je samen met je zus was. Daar had je in ieder geval nog wel wat steun aan. Ik neem aan de je ouders er zo min mogelijk bij mochten zijn?

Mijn mocht bracht ons en moest meteen naar huis.
Het zaaltje lag vol met kinderen en de nonnen maar mopperen.
Gelukkig duurde het maar 1 dagje en mochten we weer naar huis.

Dan is het nu wel anders, beter geregeld voor de kinderen. Bedankt voor je reactie Marianne.

Samen met mijn broers hier misdienaar geweest bij pastor Groenendaal en later in de nieuwbouw bij de Volckaert.

Hallo René, bedankt voor je reactie. Jullie waren dan al op jonge leeftijd heel betrokken bij het kerkelijke leven. Zou je nog meer willen vertellen? Hoe kwam dat zo, dat jij en je broers allemaal misdienaar werden? En wat herinner je je nog van die kapel van Huize St. Elisabeth en de nieuwbouw?

ik was daar ook misdienaar omdat ons Vader daar als tuinman werkte, waren al mijn broers daar ook misdienaar; de meeste indruk maakte altijd de (vele) begrafenissen waar je de mis moest dienen: je kreeg vrij van school en na afloop kreeg je van Zuster Godelieve, de kosteres, een dubbeltje, kwartje of 2 afhankelijk van de welgesteldheid van de overledene! en altijd thee met een beschuit met suiker! De hoogtijdagen was het aanpoten: met Kerstmis 3 missen achter elkaar te beginnen 's nachts om 12 uur; na afloop de Moeder |Overste en alle zusters Zalig Kerstfeest wensen alsmede mijn heer de rector (Rector Joling indertijd (1951 e.v.) Op de eerste verdieping woonde toen Mijnheer van Honsewijk die een prachtig uitzicht had op de hele Kardinaal van Rossumstraat; wij mochten daar met Ons Vader op zaterdagavond eens per maand TELEVISIE kijken de eerste TV in heel Dongen; wij kregen dan Sinalco limonade en ons vader een cognacje! De goede man had zich voor het leven ingekocht zoals dat toen nog ging en nooit gewerkt.
Zijn "personeel" was een postbode en een hulp in de tuin, die in het Gasthuis öpgenomen" waren, t.w. Neeltje Put en de nog niet zo lang geleden overleden Riekske Bergmans (uit de keuken) De naam vd postbode schiet me later nog wel te binnen.
Als we van de Laurentiusschool de rapporten gekregen hadden, moesten die gezien worden door deze mijnheer (beloning 1, gulden!) en door Moeder Overste ook m1, gulden

Dank voor het delen van je herinneringen, A.J.C. de Jong, hier en ook elders op de site trouwens. Leuk al die details, het inkijkje in het leven van een misdienaar vroeger en ook het geschetste tijdsbeeld. Wederom met plezier gelezen!

Wat een mooi verhaal A. de Jong.
Riekske Bergmans kan ik me ook nog herinneren.
Meer dan 45 jaar geleden.

Ik kan enige verhalende “anekdotes “ nog wel toevoegen:sterker als ons moeder niet in het Gasthuis gewerkt had (rond 1935-1942), dan was ik er helemaal niet geweest! Ons vader de tuinman van het Gasthuis toentertijd bracht natuurlijk wekelijks de oogst naar de keuken waar ons moeder werkte en jawel van het een is het ander gekomen en ze trouwden in 1942!
Zodoende!!
Wordt vervolgd

Geweldig verhaal Antoon! Leuk om dit te delen!

Dankjewel !