In dit huis werden ook onderhandelingen gevoerd voor de Vrede van Aken in 1748. Na 1810 was het in bezit van de familie Bonaerts, het werd ‘het kasteeltje van Piet Boon’ genoemd. De laatste bewoonster, de weduwe Nic. van Erp, vermaakte het huis aan de kerk.
Het werd afgebroken en op initiatief van pastoor Van de Laar bouwde men hier in 1883 het Sint Nicolaasinstituut naar ontwerp van architect H.R. Hendriks uit Oss. Het pensionaat voor jongens ‘uit den gegoeden stand’ werd in 1887 geopend. Een jaar later was het ‘Congregatiegebouw’ in de tuin gereed, de onderbouw had drie ruime zalen, de bovenbouw leek wel een kapel.
In 1908 kwamen er nieuwe schoolgebouwen en in 1912 bouwde de firma Wed. W.F. Brocks & Zn. een vleugel voor het pensionaat. De fraters namen het gebouw in 1924 in eigendom over en vertrokken in 1961 naar een nieuw klooster in dezelfde straat. Later werd het een kantoor van bouwbedrijf Berghege.
Het statige, neoromaans aandoende huis is rijk gedetailleerd. Het heeft twee bouwlagen en een brede voorgevel, met in het midden een trapgevel, waarin een nis met een Sint-Nicolaasbeeld. Het vierkante complex heeft een binnenplaats, waaraan rechts de kapel was gelegen. Het had een grote tuin waarin het neogotische patronaatsgebouw uit 1888 stond, aan het pad naar het scholencomplex aan de Korenstraat.
Bron: Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010.
Reactie toevoegen