Angela wilde altijd al juf worden. “Mijn ouders hadden het advies gekregen om mij de lange weg te laten volgen”, zegt ze. Dit betekende dat ze eerste de ulo en de hbs-top moest doen voor ze naar de onderwijsopleiding ging. Ze begon in 1963 met de hbs-top, ook op Mariënburg. Na twee jaar hbs-top ging ze naar het derde jaar van de kweekschool waar Germadette vanaf datzelfde jaar ook begon als interne leerling.

Het internaat en de zusters

Germadette vond het niet altijd prettig op kostschool. “Ik had erg veel lol met de mede internen, maar de nonnen werkten als een rode lap op een stier op mij en andersom ook”, vertelt ze, “Ik was een beetje een vrijgevochten iemand en dat viel daar niet helemaal in goede aarde”. Bovendien hielden de zusters geen rekening met haar ernstige rugklachten. “Als ik halverwege op de trappen bleef hangen en ik was te laat voor het eten, kreeg ik geen eten meer. Of voor de lessen, dan kreeg ik op mijn todden omdat ik te laat in de les was”.

Haar pijnklachten werden door de zusters genegeerd totdat het echt niet meer ging. “Ik kon van de pijn niet meer eten, niet meer slapen, dus ik viel zienderogen af”, vertelt Germadette, “Toen hebben ze mijn ouders gebeld of die eens op gesprek wilden komen. Toen zeiden ze: ‘We durven de verantwoording niet meer te nemen’”. Daarop nam haar vader haar mee naar huis en maakte direct een afspraak bij het Radboud, waar bleek dat ze een ernstige beschadiging had aan haar wervelkolom en ze geopereerd werd. Na de operatie mocht ze de lift van de zusters gebruiken.

De school

Op de school heeft Germadette minder aan te merken. “Ze hadden goede praktijkscholen en goede begeleiding vanuit de school”, zegt ze. Ook volgens Angela was de kwaliteit van de opleiding  uitstekend. “Dat was echt een ontzettend gerenommeerde opleiding. Mensen die daar afgestudeerd waren, werden overal met open armen ontvangen omdat je heel breed opgeleid werd”, vertelt ze, “De latere pabo’s gingen in modules werken. Nee, op de Mariënburg was het zo: Je deed alles goed of je kon vertrekken”.

De goede naam van de school droeg ertoe bij dat Angela nog voor het halen van haar eindexamens een baan aangeboden kreeg. De nieuwe directeur van Mariënburg dreigde ooit dat ze niet moest denken ooit in Den Bosch aan een baan te komen. Aangezien ze al een baan aangeboden had gekregen op een school in Den Bosch, werkte deze dreiging niet. “Dat wist hij niet, dus ik stond daar vrolijk bij te kijken toen ik dat toegevoegd kreeg”, vertelt ze. Het was overigens niet alleen de goede naam van de school waardoor ze daar kon werken. Ze liep daar stage en de leerlingen klaagden dat zij alles hoorde en zag waardoor de directeur haar graag in zijn team had. Germadette heeft daarna de hoofdakte gehaald in Nijmegen.

Vriendschap

De internen en externen hadden wel samen les, maar mochten buiten schooltijd eigenlijk niet veel met elkaar optrekken. “Het was niet de bedoeling dat externen en internen na school in het gebouw  samen iets ondernamen”, vertelt Germadette. Aangezien de internen slechts zelden buiten het internaat kwamen, was hier ook niet veel kans toe. “Als Germi en ik een weekeind wat wilden doen samen, moesten we zo ongeveer in drievoud verzoeken indienen”, zegt Angela. “Mijn ouders moesten toestemming geven dat ze inderdaad bij ons kwam logeren. Haar ouders moesten toestemming geven dat ze het goed vonden. We moesten bij wijze van spreken uur en tijd aangeven waarop ze wegging en terug kwam”.

De externen smokkelden ook wel eens lekkere dingen mee voor de internen. Zeker op de dagen dat het eten niet lekker was, zoals wanneer er stokvisstamppot werd geserveerd. “Wij haalden geld en gaven dat ’s middags tijdens de lessen aan de externen met het verzoek om van alles, gevulde koeken en zo, voor ons te halen en over de poort te gooien”, laat Germadette weten. Ook Angela kan zich dat nog herinneren. “Dat werd niet aan de grote klok gehangen. Ze konden dat vermoeden, maar als jij koeken meebracht en je klasgenoten daarvan liet mee-eten, kon daar niemand iets van zeggen”, vertelt zij.

Na hun tijd op Mariënburg hebben de twee vriendinnen nog wel even contact gehouden, maar zijn uiteindelijk door verhuizingen het contact verloren. In april 2019 plaatste Germadette een bericht op de pagina van Mariënburg en dit werd na bijna anderhalf jaar gezien door Angela. Germadette had het bericht geplaatst in de hoop dat iemand zou reageren, maar was het inmiddels helemaal vergeten. Ze zijn erg blij elkaar weer gevonden te hebben en staan weer met elkaar in contact.

Heb je ook op kostschool gezeten en ben je op zoek naar oude schoolgenoten? Zoek dan je kostschool op onze internatenkaart en laat een reactie achter.

Foto's met dank aan Angela Driessen