Naar het internaat

“De pater of pastoor kwam aan huis als het ware lobbyen bij mijn ouders voor mensen die dus die richting op zouden willen”, vertelt Theo. Zelf voelde hij niet echt een roeping. Het was dus meer de keuze van zijn ouders dat hij opgeleid zou worden tot een pater Kapucijn. “Het was meer opgelegd zeg maar. Je was kind en je wist niet beter. Zo ging dat vroeger”.

Voordat hij naar het internaat ging, kwam de toekomstige leerling eerst een dag kijken. “Dan werd dat inderdaad wel een beetje mooi verteld, maar dat bleek toch allemaal wel een beetje anders te zijn”, zegt Theo. Eenmaal op het internaat kreeg hij het nummer 121. Met dit nummer moest hij al zijn spullen markeren. “Mijn moeder moest voor een servetring zorgen bijvoorbeeld en je had een nummer. Dat stond in die ring”.

De school en het internaat

“Dat was een groot gebouw met leslokalen”, vertelt Theo over het Sint Oelbert, de bijbehorende school. “Daar zat een kapel weer aan vast en die recreatiezaal. Buiten had je nog een soort  openluchttheatertje, dus het was eigenlijk een groot gebouw zeg maar”. Op het gymnasium gaven de Kapucijnen zelf les. “Voor zover ik dat kon bekijken was dat wel op niveau”.

Theo heeft zich nooit echt op zijn plek gevoeld op het internaat. Een van de belangrijkste oorzaken hiervan waren de slechte omstandigheden, met name wat betreft het eten. “Je bent twaalf jaar in de groei van je leven en het eten dat er op tafel kwam, dat was zeer karig”, vertelt hij, “Na drie maanden kwam ik thuis. Dan was je uitgehongerd bijna. Dat was mijn ervaring althans”.

Andere negatieve ervaringen

Hijzelf was niet de enige die nooit echt aardde op het internaat. Zo kende hij een jongen uit Oss die erg veel last van heimwee had. “Daar werd ook op een verkeerde manier mee omgegaan vind ik”, zegt Theo, “Daar werd nauwelijks aandacht aan besteed. Je moest jezelf maar een beetje stil houden en stoer gedragen. Die heeft daar echt wel een beetje een trauma van overgehouden denk ik. Ik zou het mijn kinderen of kleinkinderen niet toewensen”.

Een jongen uit Berkel-Enschot liep zelfs een keer weg van het internaat omdat hij het er totaal niet naar zijn zin had. “Die hield zich echt niet aan de regels. Hij was gewoon weggelopen. Hij was ook twaalf of dertien jaar en dat was grote paniek natuurlijk, want waar was hij gebleven?”, vertelt Theo, “Hij was ’s avonds weggelopen en die hebben ze met politie en alles op moeten sporen. Dus zo slecht was het wel”.

Theo was zelf een leerling die zich over het algemeen wel altijd aan de regels hield. “Ik liep altijd maar gewoon een beetje mee, want ik wilde niet te moeilijk doen”, zo zegt hij. Toch is hij na twee jaar gesopt met het gymnasium en is hij van het internaat afgegaan. “Het was ook wel te hoog gegrepen op dat moment. Ik ben naar de mavo gegaan en zo een middelbare opleiding gehaald’, laat hij weten, hoewel dit niet op zijn cijferlijst hiernaast te zien is.

Heb jij ook op internaat gezeten? Deel ook jouw herinneringen met ons!

Foto's met dank aan Theo Vugts.