Ik en mijn jongste broertje bleven in de groep van zuster Alberdien. Het was geen leuke tijd daar - alles heel streng. Wat ik mij nog herinner is de kapel in het kinderhuis, waar we iedere zondag heen moesten. We sliepen op grote zalen waar wel twintig kinderen lagen. Bij mij op de zaal waren dat allemaal meisjes tot ongeveer twaalf jaar. Die kwamen uit verschillende groepen.
Ook zuster Alberdien sliep op die zaal, in een aparte chambarette, of hoe het ook heet. Zij was heel streng en heel gemeen. Als iemand in bed had geplast kwam ze 's-morgens flink in het kruis knijpen. Vervolgens moesten de kinderen natuurlijk in bad en daar ging de mishandeling verder. Als er 's avonds op de slaapzaal wat herrie was of je lag te praten, dan kwam ze aangestoven met veel geschreeuw en sloeg ze met een houten kleerhanger, of met een stok met ijzeren haak eraan (zo'n stok om de bovenramen mee te openen). Ook de sleutelbos was haar favoriet. Daar sloeg ze ook mee. Oren schoonmaken met een spits houten stokje... Daar deed ze dan een watje om, wat totaal niet ging en ook totaal niet zachtzinnig.
Het was een hel. Sommige kinderen moesten voor straf in de kelder of op de zolder blijven. En de genoemde zuster was niet de enige die zo was. Ook over andere nonnen heb ik verhalen gehoord. Maar daar kan ik niks van zeggen want ik zat bij zuster Alberdien in die groep en dus ook op haar slaapzaal.
Toen ik dertien was ging ik naar een pleeggezin. Drie jaar heb ik dus in Oisterwijk gezeten. Wat er met mijn broertjes en zusjes is gebeurd weet ik niet. Sommige bleven daar en een enkeling moest ook naar een pleeggezin. Daar hoorden wij nooit iets van. Alles ging stiekem. Alles bij elkaar hebben wij een hele nare jeugd gehad.
Reactie toevoegen