Het rijke roomse leven in brabant 1900-1970

De H. Johannes de Doperkerk in Sprundel

RK kerken

De geschiedenis van de kerk van Sprundel staat in het teken van het H. Kruis. Of eigenlijk: van twee kruizen. Of nog beter: van een kruis en een splinter.

Dat zit zo: in de eerste helft van de vijftiende eeuw werd in Sprundel een kruisbeeld gevonden dat wonderen verrichtte. Het zorgde voor een grote toeloop van pelgrims die het nodige offerden aan de Sprundelse kerk. Tegelijkertijd verwierf de parochie een splinter van het kruis waaraan Jezus gestorven zou zijn. Uiteraard werd dit ook een object van verering. Dat ging goed totdat rond 1640 de bisschop dat wonderbaarlijke kruis eens wilde laten inspecteren. Nadat dit bekend was geworden, verdween het op raadselachtige wijze en is het nooit meer teruggevonden.


Maar voor de parochianen van Sprundel en voor de pelgrims maakte dat niets uit. De schrijn waarin het kruis vroeger was gevat, werd nu een object van verering en er was natuurlijk nog het splintertje van het echte kruis, voorzien van een certificaat dat de echtheid garandeerde. Pas in 1648, toen de openbare uitoefening van het katholieke geloof werd verboden, kwam er een einde aan de bedevaarten en de uitgebreide processies ter ere van het H. Kruis. Maar in de schuurkerk ging de verering gewoon door en nadat openbare uitingen van de katholieke religie na 1800 weer werden toegestaan, herleefde de bedevaart. Na 1930 nam de belangstelling af en nu herinneren alleen nog de relieken aan de vroegere verering.

De toren van de kerk dateert nog uit het begin van de verering van het H. Kruis in Sprundel tijdens de Middeleeuwen. De kerk zelf werd in 1922 vervangen door een nieuwe (ontwerp: Wolter te Riele), maar in 2012 werd deze als gevolg van het teruglopend kerkbezoek tijdelijk aan de eredienst onttrokken om te kunnen worden verbouwd. Een deel van de kerk is sinds 2014 in gebruik als sociaal-cultureel centrum, maar in de Sint Janskapel vinden wekelijks weer diensten plaats.

Foto: BHIC / Frans van de Pol, 2015Foto: BHIC / Frans van de Pol, 2015


Pastoor L. van MierloPastoor L. van Mierlo (vierde van links) tijdens de opening van het Wit Gele Kruisgebouw te Bosschenhoofd, 1962. V.l.n.r. burgemeester A.J. de Krom, wethouders C. Schouw en J. Wens, Van Mierlo, gemeentesecretaris A. Vergouwen, onbekend, A. v. Son arts te Oudenbosch, wijkverpleegster C. Kuppens. (West-Brabants Archief, RAW014019029, foto: Jan Sturm, Roosendaal 1917-1991)

Tot zover het verhaal van de kerk. Daaraan mag natuurlijk niet het verhaal van meneer pastoor ontbreken. Wie waren nou al die priesters die het vroeger voor het zeggen hadden in de parochie? Je zou kunnen denken aan pastoor L. van Mierlo, hieronder op de foto. Hij kwam in 1952 naar Sprundel en was daar ook midden jaren zestig nog volop bezig om zorg te dragen voor het zieleheil van zijn parochianen. Uit de Piusalmanak van 1955 blijkt hoe groot die parochie dan precies was: Sprundel telde toen 3000 inwoners en het dorp was 100% katholiek. Geen geringe opgave dus voor deze herder, om zijn kudde in goede banen te leiden. Gelukkig kreeg hij ook ondersteuning van kapelaans. Dat waren toen de heren J. van Disseldorp en M. de Kroon.

Over hen, Van Mierlo en de andere priesters uit het Sprundel van vroeger weet jij vast nog wel iets te vertellen. Je kunt je herinneringen met ons delen, door onder het kopje 'Reageer op dit verhaal' een bericht achter te laten.

 

1

Reacties (1)

Frans Wetzels zei op 2 maart 2017 om 12:41 uur

In het manuscript van Pieter Nuyts dat dateert uit het eind van de 17de eeuw staat de vierng van het Heilig Kruis van Sprundel op de zondag na het feest van St. Jan plaats vond. De protestantse schout van Etten, Leur en Sprundel schreef dat de restanten van het H.Kruis nog door het bijgelovig volk als wonderdadig beschouwd werden.

Reactie toevoegen

Je e-mailadres is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.