foto's: Suus Heersema
"Ik denk maar weinig terug aan de wereldreizen met de band; omkijken is niets voor mij. Mijn vizier staat veel meer gericht op de toekomst.” Toch twijfelt ze geen seconde over haar favoriete historische locatie: de Ruwenberg in Sint-Michielsgestel, op steenworp afstand van waar ze is opgegroeid. Dan blijkt deze zangeres toch veel meer met geschiedenis te hebben dan ze zelf aanvankelijk beseft.
Waar Anneke in haar jeugd – in de jaren zeventig en tachtig – bijna vanuit haar ouderlijk huis zó het terrein van de Ruwenberg opstapte, staat er inmiddels een statig hekwerk om het indrukwekkende conferentiecentrum. “Daarom kom je hier ook niet meer zo maar; het kan voor mij makkelijk 25 jaar geleden zijn”, rekent ze snel uit. Maar het terrein herkent Anneke onmiddellijk; binnen de kortste keren heeft ze “haar stek van vroeger” gevonden.
Stiekeme sigaretjes
Naast een dode arm van de Dommel die langs de Ruwenberg stroomt, staat een lange rij bomen; één daarvan heeft een brede tak die over het water steekt. "Daar, op die tak zat ik dan, terwijl het water onder mij doorging”, wijst ze opgetogen. “We gingen vaak met veel kinderen uit de buurt hier spelen maar ik kwam ook graag in mijn eentje. Dan kon ik uren in die boom zitten mijmeren en stiekem sigaretjes roken. Ik had een speciaal gat waarin ik de peuken verstopte, dan kwam niemand erachter – dacht ik dan.”
Inmiddels is de boom bijna verscholen achter een dikke begroeiing struweel en struikgewas maar vastberaden baant Anneke zich er een weg naar toe. "Kijk nou! Is ie niet prachtig?” Als kind heb je een direct lijntje met de natuur, meent ze. "Als volwassene bestaat het gevaar dat die band verloren gaat maar het zit nog in me, merk ik, gelukkig. Deze plek, dat was echt mijn veilige haven. Een plek waar je jezelf kon zijn, ook in die hele rare periode van je puberteit. En ik heb een geweldige jeugd gehad, misschien dat ik het daarom ook wel zo leuk vind om hier weer eens terug te keren. Het is een heel intens gevoel, maar ook een periode waarvan je weet dat je daar niet naar kunt terugkeren.”
(Benieuwd wat Anneke vertelt over de fraters die toen in de Ruwenberg zaten? Lees onder de foto verder)
Zondagavondcompetitie
Dat de Ruwenberg in die jaren een onderwijsinstelling van de Fraters was, daar heeft ze destijds weinig van meegekregen. "De fraters die er nog zaten – dat waren er niet veel – waren heel sociaal: alles mocht. Voor een habbekrats verhuurden ze hun terreinen aan sportverenigingen. Ze kwamen wel eens kijken tijdens de zondagavondcompetitie als mijn vader voetbalde.”
Na haar Gathering-periode is Anneke verder gegaan als solo-artieste. En met succes; een lange rij met bijzondere projecten rijgt zich aaneen. Zo is haar stem – onheilspellend als één van de Witte Wieven – te horen als je in De Baron in De Efteling stapt. Of staat ze in de theaters met haar eigen programma's. "Toch even omkijken, da’s af en toe ook best lekker”, zegt ze terwijl ze door het groene gras van de Ruwenberg stapt. “Ik geniet er nu in ieder geval enorm van.”
Lees meer verhalen van Bekende Brabanders
Lees meer over:
Meer Bekende Brabanders:
Reactie toevoegen