Herinneringen van (en aan) Mariakindjes
Marianne Emons-Jansen uit Rijen
Mijn ouders hadden drie zonen en ze wilden natuurlijk heel graag een dochter. Toen mijn moeder weer zwanger was, hebben ze beloofd dat het — als het een dochter zou zijn — een Mariakindje zou worden. Een Mariakindje moest de eerste zeven jaar of in ieder geval tot aan de eerste communie in het blauw en wit gekleed worden. Ik heb dus de eerste jaren van mijn leven alleen blauw en wit gedragen. Nu hoor je niet meer over dit fenomeen.
Ria Matthijssen-Mathijssen uit Rijsbergen
Ik was ook een Mariakindje. Zelfs mijn plechtige communie deed ik nog in het blauw. Mijn tante schreef in mijn poëziealbum het volgende versje: ‘Zeg Ria lief, zeg benjamin. Een versje hier van mij. Als laatste van het halve dozijn, kwam jij er eenmaal bij. Je werd toen een Mariakind. Gekleed in wit en blauw. Zeg kindje lief, blijf jij maar steeds die goede moeder trouw!’
Dijmphie Smetsers-Oomen uit Breda
Ons gezin bestond uit vier personen: vader, moeder en twee zoons. Toen mijn moeder zwanger raakte van mij, wilde ze graag een meisje. Ze vereerde Maria altijd al en dus beloofde zij dat, als het een meisje zou worden, zij in ieder geval tot haar eerste communie blauw zou dragen. Er moest in alle kleren iets van blauw zitten. Ook in ondergoed en sokken. Pas na mijn communie mocht ik andere kleuren gaan dragen. Voor mijn moeder was op dat moment haar afspraak volbracht. Ook ik heb in mijn doopnamen Maria staan.
Ad van Eijl-Van de Klashorst uit Baarle-Nassau
Op 16 juni 1948 werd na veel dokteren en ziekenhuisopnames een dochtertje geboren. Uit dankbaarheid werd het een Mariakindje. Ze kreeg de naam Maria Christine. Maar je doet zo'n kind toch wat aan als ouders, zonder dat je het zelf beseft. Toen ze zeven jaar werd, werd haar gevraagd wat ze graag op haar verjaardag als cadeau wilde hebben. Het antwoord was: 'Een pikrooie jurk’. Ik snapte het niet, maar ze verduidelijkte: je zegt toch ook pikzwart. We hebben op de markt een lapje rode katoen gekocht en ze is op haar verjaardag in het pikrood naar school gegaan.
Ed Kil uit Steenbergen
Mijn moeder smeekte Maria om een gezond en compleet kind na twee miskramen. Tijdens haar zwangerschap heeft ze zelfs Lourdes bezocht om de genade van Maria over haar nieuwe kind af te smeken. Mijn oudste zus vertelde pas na het overlijden van mijn moeder dat ik bij mijn geboorte was opgedragen aan Maria. Voor die tijd had ik daar geen flauwe notie van, maar ik heb wel altijd een warme belangstelling voor Maria gehad. Het zal dan ook niet verbazen dat mijn lievelingskleur tot op de dag van vandaag blauw is en in mijn kledingkast overwegend blauwe broeken, blouses en shirts hangen.
Maria van der Maas uit Breda
Ik ben in 1950 als Mariakindje geboren. Als mijn moeder een jurkje kocht en er zat bijvoorbeeld een heel klein roze roosje op, dan moest dat er af. Ik droeg altijd witte sokjes en schoentjes die elke avond bewerkt werden met Tana-wit. 's Avonds voor het slapen gaan, deed ik mijn avondgebedje op mijn knieën voor het nachtkastje met daarop een bronzen beeldje van Maria en Jezus. Dit beeldje staat nu nog bij ons in de huiskamer tussen foto's van gestorven familieleden.
Bron van deze herinneringen
Ad Rooms, Het Rijke Roomse Leven: Herinneringen met weemoed en weerzin, Raamsdonksveer 2002-2006
Reactie toevoegen