We sliepen alleen in de zogenaamde chamberettes er was een wasbak stoel en kast en bed in de chamberette. Aan de ene kant was er de geborgenheid omdat er thuis door manisch depressieve moeder die ook alcoholiste was. Het eten was met tijden vreselijk maar de samenhorigheid met de anders meisjes fijn. Alleen geestelijke mishandeling, ik was een bedplasser en werd dan en public tot schande gemaakt. Mijn lakens werden over de chamberette gehangen en ikzelf ervoor een half uur lang in mijn natte goed. Ik heb er vier jaar gezeten van 1967 tot eind 1970.

Veel dank voor je oprechte reactie, Marjolein. Ik kan me voorstellen dat je dubbele gevoelens overhoudt aan de herinneringen aan dit pensionaat. Je beschrijving geeft een duidelijke inkijk in de bondgenootschap met de meisjes onderling enerzijds, en tegelijkertijd de dreiging van die harde kant die er ook was.

Wat sterk van je dat je dat hier met ons wil delen. Nogmaals dank daarvoor.

Ik heb in St. Anna in Zundert in het internaat geweest. Geen moeilijkheden meegemaakt. Alles was positief. Het lag aan jezelf als je moeilijkheden had. Ik heb er veel geleerd en ben daar als intern geweest van 1959 tot en met 1962 en heb daar mijn ULO diploma gehaald.

Ook jij dank voor je reactie, José. We komen het vaker tegen hoor, dat mensen heel uiteenlopende herinneringen hebben aan hetzelfde instituut. Het is vaak afhankelijk van de tijd waarin je er bent geweest, of van de groep, of net van degene die op dat moment de scepter zwaaide.

Het is goed te lezen dat je zelf zulke prettige herinneringen hebt.

Ik heb op het internaat gezeten van 1958 tot 1960 samen met mijn zus Marijke en vond het verschrikkelijk. Een voorval: ik had een raam op mijn chambrette en lag op een avond in de zomer te kijken naar de nonnen die in de tuin aan het brevieren waren. Moeder overste zag dat en ik werd letterlijk en figuurlijk van mijn bed gelicht en naar de bovenste zolder gebracht waar ik op een kaal bed werd gelegd. De volgende twee dagen werd ik geïsoleerd en overal buiten gesloten. Op derde dag moest ik op mijn knieën vergiffenis vragen en mocht ik weer naar mijn eigen chambrette. Vanaf die tijd heb ik nonnen gehaat!! Vreselijke tijd waar ik niet met plezier aan terug denk.

Dat kan ik me voorstellen, Adrie, wat een onthutsend verhaal! Ik kan me voorstellen dat dit diepe sporen nalaat. Werd je ook duidelijk gemaakt waarom dit eigenlijk zo zwaar werd gestraft?

Het verhaal van Adrie en Marijke Coppens ,is ook mijn verhaal.Gelukkig had ik 2 zusje met ook dat probleem die mij beschermde voor nare opmerkingen. Ook de zolder waar Adrie naar toe moest ,ken ik...We mochten 1 x per maand naar huis, zaterdagmiddag en zondagavond weer terug, een treurige bedoening , zoveel hoorbaar snikkende meisjes dan s avonds, Een keer meegemaakt dat ik s avonds op uitkijk moest staan in de studieklas boven om 3 oudere pensionairen te waarschuwen als er een non aankwam, zij hingen beneden over de poort met jongens te praten. Ik werd betrapt en kon hen niet meer waarschuwen , de andere morgen moesten ze van kostschool naar huis. ik mocht blijven ,maar wel een flinke uitbrander gekregen. Ieder zondagochtend een wandeling door het dorp naar de bossen, 2 aan twee, een non voorop en een non achter, en met een grote boog om de bioscoop. Zaterdag in bad, gordijntjes bleven open ,de non kwam onze ruggen wassen en we moesten de gehele tijd ,geloofd zij Jezus christus zeggen, geen idee waarom. Vorig jaar ben ik nog eens gaan kijken naar het pensionaat, in de refter van de zusters is nu een restaurant, ik had nog 18 kaart foto s van het internaat en heb ze aan de baas gegeven, die was er erg blij mee,er hingen al wat grote foto s op canvas aan de muur.Echt de moeite waard om daar nog eens te gaan kijken .Bij de nonnen ,is de naam. Heel apart ook dat ik over 3 maanden weer in de gemeente Zundert ga wonen.

Het verhaal van Angeline is heel herkenbaar en inderdaad als je in de refter zat moest het stil zijn tot dat de soeur zei Geloofd zij Jesus Christus en dan mocht je praten. Zondags wandelen in uniform en 3x naar de kapel zondags, 1x in de week biechten. We zaten op pianoles bij Soeur Blasia die je vingers uit elkaar trok omheen octaaf te halen en met een potlood met spitse punt in de onderkant van je pols prikte om met gebogen hand te spelen. Enkele anekdotes van een onplezierige tijd. De vriendschappen met vriendinnen waren wel heel hecht.

Nog een anekdote; we kregen vaak een toetje en meestal met vel ik gruwelde daarvan, ik heb drie dagen aan een stuk op deze pudding gezeten voor ik hem op had. Het eten was vaak een drama mijn zusje toen vier hoefde vaak haar eten niet op te eten en dan kreeg ik dat omdat ik zo snel at maar dat deed ik omdat ik er dan snel vanaf was. Na een paar maanden dit beu en gezegd dat ik geen vuilnisbak was. Ook de avonden op de coeur herinner ik me heel goed. Zingend op de reuze wip: kostschool leven is geen leven faria de nonnen waren dan woest. Ze hebben voor ons wel nog een apart speelgedeelte gemaakt rolschaatsbaan met familie schommel. Zuster Columba hebben we nog vaak opgezocht nadat we van kostschool waren, herinner me de Lourdesgrot ook nog en de film middag af en toe. Het wandelen op woensdagmiddag twee aan twee naar de berekuil en heel veel andere plekjes in Zundert

Ik ben ook in dat restaurant geweest “Bij de nonnen” heet het en heb de foto’s ook aan de muur zien hangen,die zijn van ansichtkaarten en gemaakt in de jaren dat ik op kostschool zat dus heel herkenbaar ook de 2 meisjes die aan de piano zitten zijn de zusjes Broeders. Ook ben ik in de kapel geweest waar nu feesten en partijen worden gegeven, ook de originele trap zit er nog in. Inderdaad leuk om te zien.

Met ontsteltenis lees ik jullie bijdragen, Adrie, Marjolein en Angeline. Het blijven iedere keer aangrijpende verhalen. Hopelijk werkt het louterend dat jullie deze herinneringen hier met elkaar uitwisselen.

Veel dank daarvoor!

Ook wat positiefs van mijn verblijf daar.Het eten was voor mij niet slecht, vooral de jachtschotel op zondag was erg lekker.Er was altijd iemand van de ouderen die het eten opschepte.Was het niet lekker dan probeerde je maar een schep in plaats van de verplichte 2 scheppen. Betrapte de non die rondliep dat ,dan had je pech en kwam er nog een extra schep erbij. Er mocht niet gepraat worden tijdens de maaltijd. Op zondag was er altijd een traktatie in de vorm van een rol drop, pepermunt, zuurtjes of toffee. De allerkleinsten werd aangeleerd om met mes en vork te eten, kranten onder de armen en die mochten niet vallen .Dat leerde heel snel. Iedereen ging 2 dagen per jaar op bezinning, 2 dagen lang niet praten ,schoolvrij, vaak naar de kapel,en alleen in de tuin lopen, na afloop was er dan wel een feestmaaltijd .
Balletles was leuk, 1 x per jaar een opvoering op het toneel en dan mochten je ouders komen kijken. Voor de balletlessen moest wel extra betaald worden meen ik. Ook toneelspel ,met optreden voor de ouders, daar deden alle meisjes aan mee.Zondag was het vrij spelen op een van de zolders van een bijgebouw. Feest was het ook bij je plechtige herinnering van je doopbelofte, je kreeg mooie prentjes en er werd volop geruild,Ik heb nog een doosje vol staan , o a nog een van Marijke Coppens. De wekelijkse biecht was een ramp, De priester was oud en wat doof, gordijntje van de biechtstoel was niet helemaal dicht dus kon hij heel goed zien wie er in de biechtstoel zat. Afhankelijk van het kwaad dat je gedaan had moest je de kruisweg gaan bidden ,geheel of gedeeltelijk. Ik heb het een keer moeten doen omdat ik post had gehad van een jongen , zuster lambertien riep me daarna bij haar op gesprek , hoezo biechtgeheim... Mijn ouders moesten komen, alle brieven werden opengemaakt . Eerste menstruatie vergeet ik ook nooit, je schrikt zo erg, en het enige wat de non zei , dit ga je nu elke maand meemaken.

Goed dat je ook de positieve kanten benoemt, Angeline; dat jij dat zo in ieder geval hebt mogen ervaren. Hoewel je in je beschrijving uiteindelijk toch niet ontkomt aan de naargeestige gebeurtenissen. Maar juist doordat je beide kanten benoemt, is je bijdrage zo bijzonder. Dank daarvoor!

Ik heb op het Anna internaat gezeten, de laatste 2 jaar van het bestaan.
Ik heb alleen maar goede herinneringen, mijn ouders woonden dan ook in de buurt, en ging ik dus elk weekend naar huis.
Harmodicalessen van zuster ? Studie uren met zuster Bernadette, alleen schrijven in een poëzie album was uit de boze. Op woensdagmiddag gezamelijk naar de bibliotheek en naar, toen nog, Jan Bruijns.
Ik ben daar 1x in bad geweest, de dag van mijn vormsel! Het alziend oog boven het bad herinner ik me, hadden we thuis niet!! haha!
Na schooltijd was er mevr. Vermeulen. De hete bliksem in de refter vond ik heerlijk, kende ik niet van thuis. Maakte het later wel eens voor mijn eigen gezin.
Ik ben er later nog eens geweest met een reünie van de 6de klas, en heb wel vaker zuster Anette nog gesproken.
Een paar jaar geleden ben ik nog met 2 oud internaat bewoonsters bij "de Nonnen" geweest, we hebben toen ook de kapel nog mogen zien, omdat mijn jongste zoon er werkte.

Bedankt voor je enthousiaste reactie, Elly! Wat fijn dat je zulke mooie herinneringen hebt aan deze tijd. Blijft (voor mij) de vraag: wat is er mis met het schrijven in een poëziealbum? Weet je dat toevallig?

Ik heb vijf jaar op het internaat gezeten 1967/1972.
Nog steeds een trauma van het eten. Gelukkig waren er kniekousen waar veel eten in ging en mijn moeder maar vragen waar mijn kniekousen bleven nou wat dacht je van in de w.c.
Met name de stokvisstamp was erg.

Mijn jaren waren 1956 tot 1960. Veel kinderen waren er toen die thuis een zaak hadden , een boerderij of tuinderij. Voor mij zaten er voldoende meisjes die ik kende , 5 nichtjes en 4 dorpsgenootjes. Leuke dingen nog die ik weet was de bloemencorso , wij mochten kijken uit het raam van de kinderkamer ,eerste verdieping. De hoela hoep , helaas kwam daar een verbod op omdat je er miltproblemen van zou krijgen . De petty coat werd mode, hoe breder hoe mooier. In de winter kon je op de binnen cour de slee gebruiken . Een mooie zwart/wit film , die ik nooit vergeten ben was Marcelino brood en wijn, een echte tranentrekker, waar iedereen nog dagen over sprak. De kinderen van Wim van Est zaten op het internaat, in die tijd won hij een tour of de etappe van Frankrijk, we kregen allemaal gebak. Er was eens een loterij waar je een hele mooie pop kon winnen, de naam was Angeline, ik weet nog heel goed wie hem won. Er stonden 2 tamme kastangen bomen op de cour, de truc was om je stofdoekje in de morgen uit het raam te laten vallen, je mocht hem gaan halen en dan snel de gevallen kastangen s op rapen, dat mocht niet, afgeven aan de non dus. Jaarlijks kwam er een non met vakantie die in de missie werkte , ze vroeg dan aan ons wie er ook missie non wilde worden , zwaar onder de indruk van haar verhalen ,stak ik mijn vinger op, dat werd genoteerd. Daar had ik meteen spijt van . Het jaar erop kwam ze er gelukkig niet meer op terug. Er was een jaar dat veel kinderen de griep kregen , omdat de ziekenboeg daar niet op berekend was mocht iedereen met de eerste verschijnselen naar huis, dat wilde we allemaal, en klaagde je ook over hoofdpijn en buikpijn en mocht je ook naar huis. De stofkam werd wekelijk gebruikt, Dat was om te voorkomen dat je last kreeg van luizen , dan kon je maar beter geen lang haar hebben , de non was niet zachtzinnig. Mijn zus ging 8 jaar na mij naar het kostschool, zei heeft veel minder leuke ervaringen. Het aantal kinderen nam ook sterk af.

Wat een geweldig leuke site!
Ook ik heb vanaf het schooljaar 59/62 op de ulo gezeten.
Met soeur Lambertina als hoofd, dhr van de Pol (duits), dhr. Broere ( rekenen)juf van Hasselt (frans),soeur Humilus (engels), soeur Waltruda (handwerken) enz. Intern was het een hele andere wereld met andere regels. Elke ochtend om half zeven opstaan, alleen op dinsdag ochtend uitslapen tot half acht. In het weekend uniform aan, door de week eigen kleding. In mijn tijd zaten er 98 meisjes en een kleine veertig nonnen in Zundert. Het was een heel gesloten, beschermde omgeving.
Toen ik later thuis kwam had ik geen benul van geld, kleding, tv enz. Dat was snel geleerd. Zelf heb ik er een fijne tijd gehad, veel vriendinnen en aardige nonnen!

@Monique: Eerlijk gezegd vind ik alleen al de naam stokvisstamp om te gruwelen. Ik kan me voorstellen dat dat veel kniekousen heeft gekost. Bedankt voor je berichtje!

@Angeline: Je weet je tijd daar heel beeldend tot leven te roepen, mooi hoor. Ook de onmiddellijke spijt dat je je vinger had opgestoken, is nu nog bijna voelbaar, net zoals de wekelijkse stofkam door je haar... Jammer dat het je zus zo anders is vergaan. Bedankt voor je bijdrage!

@Francine: Daar zeg je wat, wat betreft dat besef van geld, kleding en dergelijke; daar had ik nog niet eerder bij stil gestaan. Maar ik kan me voorstellen dat het een hele overgang is geweest om dan uit die beschermende omgeving te stappen. Goed te lezen dat je daar zo'n fijne tijd hebt gehad, bedankt voor je reactie!

Ik heb net iets gepost maar zie het niet verschijnen?
Ik heb één jaar op St Anna gezeten. Vlak voor de verbouwing ben ik op de reünie geweest. Ik heb toen met mijn Nokia telefoon van alle ruimtes foto's gemaakt.
Een aantal jaren later heb ik deze verwerkt in mijn product ontwerpen.
Als je zoekt op, House of Anne Nicolette Brunklaus komen ze naar boven.
Ik denk dat dit heel herkenbaar voor jullie zal zijn.

@Nicolette: fijn dat je alsnog hebt willen reageren! Wat stom dat je eerste reactie niet is verschenen, ik zie deze ook achter de schermen niet. Excuses daarvoor.
Mooi hoe je dat interieur van het internaat hebt verwerkt in je ontwerpen. Benieuwd wat de internen van toen allemaal nog zullen herkennen.

O ja welk jaar heb je trouwens op St Anna gezeten?

ik dacht 1969

Francine, jij hebt bij mij in de klas gezeten op de U.L.O , mijn meisjesnaam is José Dams. Ik heb er veel geleerd en heb het niet erg gevonden . Je moet alles zien in de tijd van toen, in de gezinnen thuis was ook alles anders dan nu.

Klopt Jose...in de tijd van toen zien!!
Helaas herken ik je niet Jose, liefs Francine

Ik heb ook op sint Anna gezeten vanaf de vijfde klas in 1955. We zaten toen alleen met internen in een combiklas 5 en 6. Er waren nog 5 jongere meisjes dan ik. Twee in de 2e klas ( manja van de pol en joel raaijmakers) en 3 in de 4e klas leonie van de Velde Marga van Rijn en Lies van Poppel. In mijn klas zat volgens mij ook Angelina Devillers, die hadden een molen in Roosendaal . Ik had het best naar mijn zin maar zoals het toen ging zou nu ondenkbaar zijn. Wij zaten het grootste gedeelte van de dag in de schoolbanken ook in het weekend. Al met al heb ik goede herinneringen aan Jopie van Campenhout Ria van Roosmalen Ans van Rijn Marga van Aken Els van Nispen Corrie Graumans Francine van der Vorst en Angelina Devillers die bij mij in de klas zaten. De slaapzaal die op de foto staat is heette Groot Michael, daar sliep je als je op de ulo zat. Je had ook Klein Michael waar al een wastafel was met koud stromend water. In de Jozefzaal en de grote en kleine Mariazaal (als jongste pensionaire begon je op Klein Maria) hadden we nog Lampetkannen. Alles bij elkaar heb ik daar toch wel een leuke tijd gehad met pianolessen van soeur Blasia franse les van soeur Veronica en Duits van soeur Lambertine die mij niet mocht. Ik stop er mee maar ik zou nog wel een uur door kunnen gaan. Ga zeker binnenkort een keertje "bij de nonnen" lunchen.

Dank voor je reactie, Lisette. Zo krijgen we al een beter beeld van hoe de leerlingen werden gehuisvest. Dat was toch nog best sober als ik het zo lees. Een wastafel met koud stromend water lijkt in vergelijking met het alternatief van kannen water dan ineens wel een luxe zeg.

Als je trouwens nog meer wilt vertellen dan voel je vrij om dat hier te doen. Maar misschien is het ook leuk om er een aparte bijdrage van te maken, maar daarover mail ik je wel. Kijk maar of je daar wat voor voelt.

Nogmaals dank en welkom op de site!

Ik ben van 1954 tot 1959, met mijn broertje Henny, misdienaar geweest bij bet meisjesinternaat en heb daar een fijne tijd gehad. Na de diensten kreeg ik altijd een lekkernij van de monseigneur. Ook mochten we naar de film Marcellino Brood en Wijn kijken en zaten op de voorste rij. In de zaal allemaal leuke meisjes.

@Dick: bedankt voor je reactie. Moeten toch bijzondere ervaringen zijn geweest, sowieso om misdienaar te mogen zijn maar dan ook nog op zo'n internaat. Zou leuk zijn als je ons nog meer wilt vertellen over die periode, wat is je nog het beste bijgebleven van dat misdienaar zijn en dan in zo'n omgeving?

De geestelijke die de kerkdiensten verrichte was een zogenaamd Geheim Kamerdienaar van de Paus en heette Monseigneur Zwerus. Ik was 7 toen ik door mijn buurjongen Louis Kollee werd 'gerekruteerd' om misdienaar te worden bij het meisjesinternaat. Mijn broertje Henny was 2 jaar jonger. We hebben bij het voorbereiden van de mis weleens stiekem van de wijn geproefd. We maakten er ook een sport van om tijdens het knielen, midden voor het altaar, de drukkers van elkaars toog los te trekken. Lachen! Verder waren we heel braaf natuurlijk. Ik was 11 toen we verhuisden naar Tilburg. Denk met veel plezier terug aan die tijd in Zundert.

@Dick: mooie herinneringen! Fijn dat je er nog wat meer van wilde delen.

Met zeer veel interesse jullie verhalen gelezen, zeer herkenbaar ’
Ik was op st,Anna van 1949 tot 1952: wij woonden in wouw en dan
Had ik per fiets naar Roosendaal een middelbare school moeten be
Zoeken, mijn moeder vond dat te gevaarlijk , vandaar.
Ik had heel veel heimwee, het eerste maal dat we kregen was ‘avonds
Naast mijn bordje lag een papiertje met een appel en een peer uit
Eigen tuin, ik had zoveel tranen dat alles nat was.
De post werd gelezen , ik schreef een briefje naar mijn ouders
Dat ik het erg leuk vond en ook al vriendinnen had, n.l. Ria van Iersel
En christine van de Buis. Het was gelogen , ik vond het helemaal
Niet leuk. Wilde mijn ouders blij maken .en dan werd er plots
Een briefje voorgelezen , de zuster zei” dit is leuk voor de ouders”
Ja, het was mijn briefje. Ik sliep op de Mariazaal nr. 1
Ben op een nacht aan de wandel gegaan en werd op de st. Jozefzaal
Wakker, ontmoette daar de nachtzuster en moest ik voortaan
Een natte. Handdoek voor mijn bed leggen, er is ook eens
Brand geweest, we stonden in ons nachtjapon buiten en de varkens
Zijn verbrand, een keer per jaar was het , ik meen dat het Proclamatie
Heette. Gouden of zwarte kaarten voor gedrag, beleefdheid en nauw
Keurigheid. Voor de beste een bloem. Alle zusters aanwezig,
Blije gezichten bij de gouden kaarten , alle zusters keken omlaag
Bij zwart. Ik presteerde het om een zwarte kaart voor gedrag en
Een decoratie voor nauwkeurigheid te krijgen . Ik had n.l.
Gepraat in de kapel Een zware zonde . Maar....ik scheurde de zwarte
Kaart kapot en nam alleen de bloem mee naar huis,
Bij sr, Lambertine mijn pardon vragen.
Iedere zondag kregen we les van st. Veronica, ik meende dat het
Civilite heette , omgangskunde, daar heb ik veel geleerd n.l.
Hoe je je op moet stellen als je met iemand in aanraking komt die
Een verdriet te verwerken heeft. Elly van Emmen uit Bavel was
Een week thuis geweest. Haar mama was bevallen, een meisje
Maar liet het leven . Elly zou op maandag terug komen en wij werden
Gesommeerd om te vragen hoe het b.v. met het zusje ging , zeker
Niet doen alsof er niets gebeurd was, dat kwam in mijn later
Leven vaak van pas, ik sneed het altijd aan, had zakdoeken in de buurt
En gingen we vaak samen huilen, 2 maal een moeder die juist een
Zoontje verloren had. Ik had een modezaak , het waren klanten
Uren babbelden we over het kind en mensen waren later dankbaar
Velen liepen met een boog er omheen, bang om het aan te snijden
En dat is nu juist helemaal verkeerd,
Ik kan er wel een boek over schrijven . Ga toch stoppen.
Eindconclusie, niet slecht geweest. In mijn agenda schreef ik in de
Zomer van 1952 “ le TRAVAIL Est fini. Ik ben zo blij dat ik naar huis
Mag, dan kan ik ons “moeke “ helpen met het werk, “
Ik ben n.l. De oudste van 6
Voor jullie allemaal, mede pensionairen ,bedankt voor jullie verhalen,
Soms positief, soms negatief,

Hallo Corry, hartelijk dank voor je bijdrage. Volgens mij kun je over alle dingen die je noemt nog veel meer vertellen. Die 'omgangskunde' bijvoorbeeld vind ik interessant en hoe deze van invloed is geweest. Die brand zullen andere oud-leerlingen zich vast nog goed kunnen herinneren, wat moet dat verschrikkelijk zijn geweest, en dan op zo'n jonge leeftijd... Ook het gebrek aan privacy en de manier waarop werd gestraft blijft verbazen.

Tot ziens dus op de site en als je hier nog eens een verhaal wil vertellen, dan graag.

Nog het een en ander uit mijn kostschool periode.
We kregen een prospectus ,mijn moeder zorgde voor de uitzet, O.a. 8 witte schortjes , nachtjaponnen met lange mouwen en hoog gesloten.
Bovenkleding voor de zondag in het zwart, schoenen, lange kousen, jurk, Mantel, hoed.
Tijdens de week mochten we gekleurd dragen.
Na een tijdje werd de zwarte kleding vervangen door donkerblauwe Uniformen, allemaal hetzelfde , rok, bolero, witte blouse.lichte kousen .
We werden ook “ aangenomen” droegen dan een witte sluier. Dan was je kind van Maria, allemaal heel gewichtig, Een compliment ? Zelden, vernederen ? Ja zeker, Het leren ging mij goed af , toch viel op het eindexamen mijn punt voor Engels wat tegen, en wat zei Soeur Lambertina, “ ik had van jou wel meer verwacht,” en dat op Een toon , ze boorde mij recht de afgrond in....
Voor nu genoeg, later over van school sturen en jongedame worden Nog dit, Als je jarig was stonden er bij het ontbijt “ prentjes “ naast je bord van je klasgenootjes Met mooie woorden, ze zijn bewaard gebleven, Gr. Voor de meisjes van mijn klas van Corry Dekkers.

Wederom dank Corry, volgens mij zou je nog veel meer kunnen vertellen over alle aspecten van het kostschoolleven die je benoemt. Op het laatst zeg je bijvoorbeeld: "Als je jarig was stonden er bij het ontbijt “prentjes“ naast je bord van je klasgenootjes. Met mooie woorden, ze zijn bewaard gebleven." Dat spreekt wel tot de verbeelding; Als je wilt, kun je ons scans/foto's van die prentjes sturen, dan voeg ik ze hier toe aan je reactie.

Ook interessant is bijvoorbeeld dat ritueel van het "aangenomen" worden en dat "kind van Maria" zijn. Was dat kort na aankomst op het internaat of bij een andere bijzondere gelegenheid? Hoe verliep dit ritueel?

Heel bijzonder bericht van Corry Dekkers, ook ontroerend, en mooie details

Een bericht van heel andere orde: mijn tante, zuster Bonita, heeft jaren in het klooster in Rozendaal gewoond en is op gegeven moment naar Zundert verhuisd. Volgens mij gaf ze handenarbeid. Ze is ook in Zundert gestorven (ergens begin jaren 80). Vraag: is het kerkhof waar de nonnen begraven werden er nog?

Dag Bonita,

Dit klooster zou een rijksmonument zijn geworden, dit volgens wat oudere berichten. Als het goed is, zou de begraafplaats er nog moeten zijn > Molenstraat 13 Zundert.
Maar als ik jou, informeerde ik eerst maar eens bij de gemeente Zundert. Stel dat je voor niets afreist...
Mvg.

Dat was ook mijn ingeving eerst bij de gemeente, wat me bij staat van een reünie in 2007 of 2008 ? dat ze zouden blijven liggen, Maar kan het mis hebben, sommige liggen ook bij het moederhuis in Roosendaal of bij het Elizabeth ook in Zundert.

Dank dames!

Goeie middag Thijs


Ik ga reageren op uw bericht,


Ik ga nog wat vertellen over mijn kostschoolperiode met name


Kind van Maria zijn en prentjes naast ons bordje bij het ontbijt.


Ik doe er foto,s bij en stuur die ook aan u.




Kind van Maria worden ..


Je werd lid van een congregatie met als titel


O.L.V. Onbevlekt ontvangen, allemaal een sluier op


Kaars in ons hand, foto bij de grot.


We kregen daar een getuigschrift van, ik was toen 13 jaar


Was ruim een jaar op het internaat,


Acht wij waren allemaal zo braaf en enigszins “ onnozel”


En maar bidden jongens, kaartjes en briefjes over b.v,


“ Jezus en ik “ tot Maria, en St. Jozef”


We geloofden het allemaal. Als ik het nu terug lees ...zoveel


Mooie woorden.....je was toen heerlijk jong.


Prentjes als je jarig was, ze stonden gedrapeerd langs je bordje


Van alle klasgenootjes , goeie wensen , iedereen zag het OOK


We zaten aan lange tafels, Brood en beleg op je bord, met thee


Met melk werd rond gegaan .zat in grote ketel.


In de refter was ook een radio, we konden naar het nieuws luisteren


Geen muziek. Ik weet nog dat in 1952 Koning George VI van Engeland


Gestorven was, vrij jong.


een zuster op een verhoogde lessenaar , zij kon alles overzien


De post werd uitgedeeld, was wel geopend,


Genoeg voor nu


Mocht toevallig iemand uit mijn tijd op de website terecht komen


Dan een hartelijke groet van Corry Dekkers














Kind van Maria, Getuigschrift lidmaatschap Mariacongregatie, voor- en achterkant









Bijna dagelijks in de kapel. Met Palmzondag wel 6 uren. En zwijgen was te moeilijk voor mij. Daar kreeg ik de zwarte kaart (ik had even gefluisterd).









Prentjes









Leerlingen als Kind van Maria

Nog bedankt voor alle bijdragen Corry. Ook voor de foto's! Deze voeg ik nog aan je laatste reactie toe. Hartelijke groet,

Mijn oma is mogelijk in de periode 1884 - 1906 leerling of begijn geweest.
Bestaat er een archief, waar de namen staan vermeld ?
Vriendelijke groet, Iene

Hallo Iene,

Je zou eens kunnen kijken op www.westbrabantsarchief.nl. Vervolgens bij de bevolkingsregisters Zundert zoeken, en verder haar naam invullen.
Vind je niets of wilt het niet vlotten, kun je altijd de vraag stellen op vermeld archief.
Mvg.

Reuze bedankt ! In de bevolkingsregisters heb ik o.a. adressen vanaf 1850 gevonden !
Helaas kan ik nog geen leerlingenlijsten vinden van de dorpsschool en nonnenschool.
Mijn familie woonde aan de Molenstraat Wijk A. Ik blijf me afvragen op welke school mijn grootmoeder geweest is in de periode 1884 - 1895. Wie kan mij helpen ?
Vriendelijke groet, Iene

Leerlingenlijsten van zo lang geleden, ik vraag me af of deze nog wel bestaan.
Je hebt het nu over een lagere school, het onderwerp is in dit geval het internaat van Zundert.
Waar ze je waarschijnlijk nog het beste antwoord kunnen geven is de Heemkundekring van die plaats en omgeving, er staat ook een contactpunt bij >>>
www.dedrieheerlijkheden.nl

Succes gewenst, mvg.

Voor jou kan ook heel aardig zijn om te bekijken, oude foto's van Zundert zelf.
Wanneer je hierboven in de balk bij het BHIC -foto's- aanklikt, vervolgens naar Zundert gaat, en dan naar de Molenstraat, dan zie je er 125 van die straat staan.
Mvg.

Beste Norah,
Veel oude foto's heb ik gevonden bij Beeld in het www.westbrabantsarchief.nl.
Hartelijk dank voor al jouw hulpvaardige reacties ! Vr. groet, Iene

Dag Iene,

Heel graag gedaan, en ik hoop dat je er ook wat aan hebt,
mvg.,
Norah

Mijn naam is Manja van de Pol, ik heb 6 jaar in Zundert op pensionaat gezeten. De hele lagere school en mijn zus is Paula van de pol , zij deels lagere school en later de mulo. Ik heb nog wel foto’s, heb nog heeeel veel herinneringen! Namen van zusters:soeur Lambertine de ergste, soeur Veronica van de refter, soeur jacunda van de ziekenzaal. En het hoofdsoeur superieur!Wij waren er in de jaren 1955 tot en met 1961. Ik weet ook nog veel namen; inderdaad helma en Ineke broeders aan de piano bij soeur blasia die les gaf! Zaten we in zo n klein hokje en owee als je stiekem de vlooien mars speelde! Tussen de middag warm eten, krenten pap met de steeltjes nog aan de krentjes.Het eigen gemaakte brood met stroop! Wat willen jullie nog meer weten?..Als je stout was geweest mocht je het weekend niet naar huis( na 6 weken binnen te zijn geweest!) ons blauwe uniform, zwarte Piet op 22 november op Cecilia feest, die op het dak van de huishoudschool liep, onze bloesjes moesten aangeknipte mouwtjes hebben anders was het onzedig.de pauwen in de tuin ook de lourdesgrot daar. Wat willen jullie meer weten? Ik was de jongste, 7 jaar.

Hallo Manja, we mailden al, maar ook via deze weg nog bedankt voor je bericht en alle aanvullingen voor deze pagina. We houden contact. Eens kijken of we hier wat van je foto's kunnen plaatsen bijvoorbeeld.

Er was ritmiek, n soort balletles van n mevrouw op haar naam kom ik nog wel. Dan als je jarig was kreeg je n gebloemd bordje en kopje in de refter aan tafel met allemaal plaatjes en wensjes( tekeningen) eromheen. Smiddags warm eten, en ja als je weinig vroeg kreeg je veel! Als je naar de tandarts was geweest voor trekken kreeg je warme vanille vla omdat je niks mocht bijten. Na school om 4 uur kreeg je 2 boterhammen die de hele middag al op je bordje gelegen hadden en dus uitgedroogd waren. Savonds was er broodmaaltijd met in het rondje van het schoteltje wat zoet beleg, jam of muisjes en je kreeg maar n (heel) klein blokje boter. Als de houten vloer van de refter geboend was met boenwas en er savonds appelstroop op het bordje lag was het net of je brood met boenwas at, de geur en smaak zat er in. Dan kampapiertjes vouwen, dat waren muizentrapjes die je van oude schriften moest vouwen en daar moest je je kam mee schoonmaken. Allemaal op knieën voor je chamberette. Wij hadden pas de twee laatste jaren n fonteintje, daarvoor n kom en lampetkan waar je het ijs moest doorbreken in de winter want alle ramen op de slaapzaal stonden open! Op de toiletten was geen wc papier dus de muren heeel vies! En gebruikten we stiekem ook kam papier daarvoor, maar dat was glad papier dus hielp ook niet! Er is ooit ns n film gedraaid: Marcelino pani vino over n jongetje in n patersklooster. Waren we zooo van onder de indruk. Op zondag en woensdag kregen we snoep, maar in de vasten moest dat in n vastentrommeltje, mocht je het niet opeten, stiekem eraan likken deed je wel dus in dat trommeltje zat alles aan elkaar geplakt en met Pasen dus niet meer te eten! Onze schone was moesten we op zolder halen, alles was genummerd ik had nummer 74 volgende week word ik 74 zo vreemd! Ja wat was er nog meer?.. vaak naar de kapel, elke morgen om half 7 of 7 uur dat weet ik niet meer,dan vaak smiddags lof en op je knieën op het geribbelde jabotapijt het rozenhoedje. Als je erg ziek was, wat mijn paar keer overkomen is, ging je naar de ziekenkamer in het slot! Zo heette dat en dat was daar waar de nonnen hun cel hadden, heeel geheim daar mocht je niet eens aan denken hoe het daar was!de slaapzalen waren: Josef ( en volgens mij staat dat in jullie gegevens als Rafaël, maar die ken ik niet, denk dat het Jozef is daar bij de huishoudschool en voor de kleintjes Maria 1 en Maria 2 en bij de bad zaal naar boven was Michel slaapzaal. Ik zeg wel badzaal, ja n zaal met baden maar ik denk maar 1 keer in de 14 dagen! En haren wassen mocht niet!, op de badzaal ook n kast met schoenendozen met maandverband, dat waren die stoffe dikke katoenen die je met n gordeltje met knoopjes moest dragen, toen kwam het eerste weggooi verband van nefa, zo roze in n wit soort netje, maar die mochten niet! Respect voor de non die die dingen moest wassen!,,we mochten nooit praten in de refter tijdens het eten alleen als Veronica zei: geloofd zij Jezus Christus mochten we praten! Op slaapzaal was praten ten strengste verboden en overkijken al helemaal. De chamberettes waren niet tot aan het plafond dus je kon overkijken.s morgens ging er n bel dan moest je uit bed komen en IN je gordijn gaan zitten voor het gebed en zo kon de non zien of je eruit was of niet.zondags gingen we na het ontbijt wandelen, meestal naar de grens bij wernhout, daar was ook n klooster wat we dan aandeden. En daarna naar de studiezaal om n brief naar huis te schrijven, die werd gelezen voordat hij wegging en als je iets ten nadele van de nonnen had geschreven moest je op straf komen, ook werd alle inkomende post gelezen! Post uitdelen was n feest, de non hield het stapeltje vast en las je naam op, soms zat er n pakje bij, o o voor wie?. In de recreatie zaal was tijdens de recreatie veel handenarbeid, macramé, tafel lopers weven, met rotan werken of als spel bikkelen met bikkels, hoe het moest weet ik niet meer.vaak begon het schooljaar dat weekend van de bloemencorso, mochten we achter het hek bij de rolschaats baan kijken, de kinderen van Wim van Est de wielrenner zaten ook bij mij, lies, toos en Marijke 3 zusjes.

Even n duidelijkheid: in n chamberette sliep je ALLEEN! Op de slaapzaal was praten sowieso al n grote doodzonde en overkijken helemaal! De houten schotten reikten niet tot aan het plafond dus het nodigde wel uit om dat te doen. In de chamberrette stond n bed en n stoel, geen nachtkastje en dan volgens mij aan de andere kant twee smalle kastjes,1 voor het leggoed en de ander voor hang goed en schoenen en tussen die twee kasten stond n tafeltje met daarop je lampet kan met schaal om je te wassen en n beker. Onder bed n po die je na gebruik en in de wc geleegd moest spoelen met je was water.leuk dat iemand schreef over de jachtschotel, ja die was heel lekker. En ook het dikke brood, Jan in de zak heette dat met stroop was erg lekker. Op de foto van Maria de medici staat mijn zus Paula vd pol in het midden , zij lacht en naast haar Maria van Hasselt en Marie Antoinette. Ik heb briefkaart foto’s van de refter, n chamberette, de speelzaal, het podium, de tuin met Lourdes grot maar weet niet hoe ik die u toe moet doen komen. Ik zou er n fotokopie van kunnen maken en ze u op sturen. Moet ik wel n adres hebben.dacht ook niets terug gezien te hebben van de kam papiertjes die we in muizentrapjes moesten vouwen! U zegt dat niks maar dat was n serieuze bezigheid! Ikzelf sta ook nog op n foto die u publiceert, die van na n optreden met die puntmutsen, ik in het donker als paard. Links. Het is erg leuk om van alles terug te lezen, maar op n zolder heb ik nooit gespeeld! Er viel niet veel te spelen! En mevr starrenburg de ritmiek mevrouw vind ik ook nergens terug! Ik wil echt niet zeggen hoe u uw werk moet doen, maar wij als mede pensionaires kunnen er echt over zitten denken van hoe of wie was dat ook al weer en er niet op komen. Doet u alleen Zundert? Ik heb ook in Dongen gezeten! Vriendelijke groet manja d pol

Beste Manja, nog bedankt voor alle bijdragen. (Deze hebben wij via de mail ontvangen en zijn nu hier toegevoegd.) Het BHIC heeft alle internaten in Brabant op de kaart gezet ( https://www.wierookwijwaterenworstenbrood.nl/ontdekken/ons-brabant/rk-i… ) en die in Dongen staan daar ook tussen. Mocht je ook je herinneringen aan dat internaat willen delen, dan kan dat op deze pagina: https://www.wierookwijwaterenworstenbrood.nl/ontdekken/ons-brabant/pens… Ook daar trouwens een mooie, levendige gemeenschap waar oud-leerlingen reageren en herinneringen en foto's delen.

Weer een geweldig verhaal, en die details. Goed hoor.

Ik ben zoek naar info over Maria (Riet) - Johanna - Jacoba Toten geb. 03-06-1922. Petronella - Jacoba - Francisca - Toten geb. 23-09- 1923. Deze twee zussen zouden in het internaat ingeschreven zijn op -- 25-01-1937.
Mijn volgende vraag is ook nog, dat ik graag info. zou willen wat betreft de naam van de Orde van de Zusters van het klooster.
St.Anna in de jaren 30.

Bij deze mijn vriendelijke dank.
Wilhelmus.

Deze zusjes zijn op 04-09-1933(tussendoor?) naar Oudenbosch vertrokken, ze waren trouwens in Den Bosch geboren. www.wiewaswie.nl
Verder weinig te vinden vanwege de privacy, misschien een persoonskaart van hen aanvragen in Den Haag bij het CBG?
Mvg.

De congregatie behoorde tot de Franciscanessen van Roosendaal.

beste mensen van het st anna internaat zundert
ik wil iets vragen , hopelijk kunt u me antwoorden
mijn oma, Anna de Wit van de Heense molen, geboren in 1900
zat op het st Anna, heb ik vernomen
kunt u me zeggen of dat correct is en zo ja welke jaren ze er leerling was en of er nog bijzonderheden over haar zijn bewaard of onthouden?
groet van jan verswijveren
bergen op zoom
06-16231394

Uw grootmoeder A.C.M.M. de Wit * 02-02-1900 Nieuw-Vossemeer, heeft in Zundert op kostschool gezeten van 30-09-1910 tot 12-06-1913, en ging toen weer naar huis > Nieuw-Vossemeer.
www.westbrabantsarchief.nl
Mvg.

Dag Jan,

Dit is het forum van het BHIC, en niet het St. Anna internaat zelf.
Het laatste is al lang geleden opgeheven. En wat je grootmoeder aangaat, ben ik bang dat meer dan een eeuw geleden geen gegevens van haar bewaard zijn gebleven.
Dan op bovenstaand archief kun je nog meer informatie van haar vinden, ook b.v. een akte van haar huwelijk met je grootvader.
Wanneer je haar volledige naam invoert(personen, uitgebreid zoeken), dan vind je haar zo terug plus de ouders etc. Ze was het oudste kind > Anna Cornelia Mathilda Maria.
Mvg.

En ook altijd interessant > Heemkundekring Steenbergen.

https://www.hkkdesteenenkamer.nl

Beste Norah,
hartelijk dank voor het opzoeken van deze informatie!
groet van jan, kleinzoon van Anna

Beste Jan,
Heel graag gedaan!
Mvg.

Vijf jaar geleden heb ik 18 ansichtkaarten afgegeven bij het restaurant de nonnen in Zundert. 4 jaar geleden ben ik verhuisd naar Rijsbergen ..Kom nu heel vaak in Zundert..mocht er een reünie komen dan zou ik dat graag horen .