Moeder Abdis Francis ze was in 1980 moeder overste van het Clarissenklooster te Eindhoven en mijn novicemeesteres in het hele jaar 1980. Moeder Francis vond het vreselijk jammer dat er niet meer zoveel roepingen waren en haar idee was om eind jaren 80 dat 1987 naar Amerika te gaan voor een paar jaar naar het Clarissenklooster Roswell New Mexico. Ze heeft daar een paar jaar gewoond om vervolgens met wat jonge Amerikaanse zusters terug naar Holland te komen...Voordat de zuster intrek konden nemen in het Clarissenklooster te Eindhoven verbleven ze eerst een tijdje in een klooster te Elshout. Echter lieve moeder Francis heeft niet in leven naar Eindhoven mogen gaan want ze overleed in Elshout aan een hersentumor. Moeder Francis werd wel in de binnentuin van het Clarissenklooster te Eindhoven begraven.

Bedankt Astrid voor het delen van dit bijzondere verhaal en, daarmee, het aanvullen van bovenstaand verhaal over het klooster te Elshout (en trouwens ook dat in Eindhoven) en de betreffende congregatie van de Zusters onder de Bogen. U heeft dit dus van nabij meegemaakt wat betreft de beweegredenen en persoonlijkheid van moeder abdis Francis, die zo'n belangrijke rol heeft gespeeld in deze geschiedenis. Dit alles tegen de achtergrond van het dalende aantal roepingen, maar ook die voortdurende bezieling bij de zusters die er nog wèl en hun pogingen om toch nieuwe congregatieleden te vinden. Hoe heeft u deze periode, uw noviciaat, zelf ervaren als ik vragen mag? Vertel hier nog eens verder als u wilt. Hartelijke groet,

Mijn verblijf bij de zusters Clarissen te Eindhoven in 1980 heb ik als zeer rijk-vol boeiend uitdagend intens ervaren. In die tijd was ik nog wel erg jong 20 jaar, heb het hele jaar bewust beleeft. Met alles zusters had ik een goede fijne band. De soberheid contemplatie de stilte trok me enorm aan om tot de kern van mezelf te komen. Het koorgebed vond ik erg mooi en betekenisvol. Het samen werken bidden lachen tijdens de recreaties ervaarde ik als een éénheid gericht naar God toe. echter later het jaar kreeg ik steeds meet twijfels om mijn roeping en besloot voor mijn inkleding uit te treden waar ik later erg spijt van kreeg. Om terug te keren vonden de zusters en ik het beste om daar een jaar mee te wachten. Halverwege dat jaar ontmoette ik een hele lieve man waarmee ik 2 prachtige lieve zoons heb en we 15 zeer gelukkige jaren hebben beleeft. Mijn lieve man kreeg helaas darmkanker en is in 1996 in mijn armen overleden waarna ik hem waste en 5 dagen thuis opgebaard lag.

Veel dank, dat u nog wat meer over deze kostschooltijd en uw verdere leven wilde vertellen! En wat deze periode voor u heeft betekend. Een periode ook, waarin uw leven - zeker terugkijkend - een flinke wending heeft genomen. Wat mooi dat u met zoveel waardering op dit verblijf bij de zusters terug kunt kijken.