Enige spontane gedachten: In Wernhoutsburg acht jaar verbleven. De periode 1958 t/m 1966. Lessen gehad van o.a. de heren Jochems, Bastiaansen, Oomen, Knippenberg, van Deursen en gymleraar van Erck. Daarna naar het missiehuis Helden Panningen. Het noviciaat in Eefde was opgeheven.
Ben in bezit van overzicht namen en vele foto's.
De Reünie eind jaren 80 meegemaakt.
Groeten aan alle studiegenoten.

Dank voor je reactie, Ton! Nog best wat leraren die je zo paraat hebt. Ik ben nu wel benieuwd naar die foto's. Misschien dat je er ons een aantal als scan kunt sturen? Dan zouden we deze aan het verhaal kunnen toevoegen. Je kunt ze sturen aan info@bhic.nl, ter attentie van mij. Zelfde geldt voor die namenlijst. Ook die zou ik op de een of andere manier in het verhaal kunnen verwerken. En ik hoop met jou dat er nog veel andere oud-leerlingen gaan reageren!

We hebben via de mail reactie ontvangen van Sjeng Niessen:

Bij het lezen van het boek: “Het einde van de eeuwigheid” van Tymen Trolsky over zijn verblijf in een kleinseminarie in Brabant in de zestiger jaren
gingen mijn gedachten terug naar mijn eigen ervaringen in het kleinseminarie Sint Vincentius in Zundert.
Google brengt dan uitkomst en dus las ik het BHIC-artikel van Thijs de Leeuw met commentaar van Ton Bakermans.
Graag wil ik mijn commentaar daar aan toevoegen.
Ik was seminarist in Zundert van 1958 tot 1964. De studenten van die tijd zullen zich mij nog wel herinneren als de jongen die ineens
uit hun midden verdween door een onschuldige affaire met een jonge dame die de nonnen in de keuken bijstond.
De rector van toen, Dhr. Dekkers, bijgenaamd “spits” riep mij om 8 uur ‘s ochtends bij zich met de woorden: om 10 over half negen gaat de bus,
je kunt vertrekken, je ouders weten ervan.
Dat was voor mij het einde van een lange doch best wel leuke tijd.
Ik herinner mij nog de namen en bijnamen van veel leraren;
Oomen, bijgenaamd coppie, leraar geschiedenis,
Zuidinga, leraar latijn.
Oomen, leraar Nederlands
zijn leken-neefje Jochems, natuurlijk Jojo genoemd,
Claus, leraar Muziek, tevens dirigent van het jongenskoor
Mertens, oude talen,
Van Deursen, wiskunde en tevens vervangende huisarts
Van Erck, leek, leraar gymnastiek; zijn zoon Loud zat in mijn klas.
Knippenberg, toezicht op de cour.

Ik herinner mij Ton Bakermans als iemand die veel aan fotografie deed.??

De foto van de studiezaal in uw artikel is volgens mij niet van dit seminarie.
Zelf heb ik wel wat foto’s maar die tonen vnl. studenten van die tijd.

Tot zover mijn relaas,
Ik groet u.
Jan Niessen

Vanuit het Overijsselse Goor geworven door de naar studenten speurende voormalige missiepater Helmes voor 4 jaren Wernhoutsburg: 1963 - 1967. Ik meen mij het akkefietje rond Niessen vaag te herinneren; het zal wel gaan om Nelly die in de keuken assisteerde. Het gebied over de grens was voor de studenten van Wernhoutsburg ook no-go arena vanwege aldaar vertoevende dames. Ik meen mij te herinneren dat er toe nog enkele studenten meer naar huis zijn gestuurd, die wel voor hun eindexamen mochten terugkomen. Ik bewaar trouwens de beste herinneringen aan Wernhoutsburg waar ik bij het sluiten op de fiets naar huis in Twente ben teruggekeerd.

Hallo Alfons, bedankt voor het reageren. Alleen al om die fietstocht kan ik me voorstellen dat je die dag nooit meer zult vergeten! En dank voor de naam van de jongedame, zou leuk zijn als Sjeng dat nog even wil bevestigen maar ik neem het zo van je aan. Wat me toch weer opvalt is, ook bij andere internaten, is hoe snel je weer van zo'n kostschool kon worden weggestuurd, en dan zonder dat andere internen werd verteld wat er was gebeurd.

Trouwens hoe was jouw tijd in Wernhoutsburg, kijk jij er net als Sjeng met plezier op terug als een 'lange doch best wel leuke tijd'?

Nelly maakte volgens mij wel indruk op de seminaristen in de eetzaal wanneer de warme maaltijd werd geserveerd. Het seminarie van toentertijd was natuurlijk een heel beschermde en gesloten gemeenschap. Ik geloof dat je pas in de 3e klas over een fiets kon/ mocht beschikken. De terugtocht heb ik op mijn geografische kennis in mijn eentje gefietst: Wernhout - Breda - Tilburg - Den Bosch - Oss - Nijmegen - Arnhem. Na Arnhem is het helemaal misgegaan en ben ik zigzaggend door de Achterhoek gereden tot ik ‘s avonds uitgeput bij een bakkerij in het Gelderse Geesteren op 25 kilometer afstand van woonplaats Goor naar huis belde met het verzoek om mij met de auto maar op te halen. Mijn ouders wisten niets van deze fietstocht. Onverantwoord eigenlijk.

Wat een verhaal zeg : ) Fijn dat je het nog (zo snel!) wilde toelichten.

Wat een tijd was dat! ( 65 - 66) IK kwam nota bene uit Zundert, 4 kilometer van huis en intern met nog drie klasgenoten, Frank, Robert en Ad. Er waren toen drie eerste klassen. Voor mij was het gymnasium te hoog gegrepen. Tegenwoordig noemen ze het ADHD maar ik was gewoon een beetje druk vond ik.ik stond wel erg vaak op de gang. In een trimester zelfs vaker dan alle leerlingen van alle eerste klassen bij elkaar, wist de spits mij dusdanig uit te leggen dat ik bang was dat die steenpuist in zijn nek zou springen! Buiten de lessen was het een fantastische tijd.een groot gezin met tientallen broertjes. Hobbyclubs, gymmen, zwemmen, schaatsen en varen op de vennen, geweldig toch! Elke dag naar de kapel en de drill van zoemers en bellen, daar was je snel aan gewend. Ze hebben van wernhoutsburg een partycentrum gemaakt maar dat is nu failliet. De vennen zijn een camping annex woonwijk geworden. Ik woon maar een kilometer er vandaan en kom er regelmatig. Als je er na jouw tijd niet meer bent geweest ken je het niet meer terug. Toch eens doen. Grt jack.

Nog een aanvulling op eerder genoemde paters / docenten:
* pater Simon van Nistelrooij docent Duits, slaapzaal surveillant en bijzonder persoon
* pater Krelis Tuijp uit Volendam docent godsdienst
* pater Kroes docent Frans
* pater Bonekamp waarvan gezegd werd dat hij de econoom van Wernhoutsburg was die voor zijn mobiele werk de beschikking had over een Volkswagen kever
* gymnastiekdocent Lambrechts die in de laatste bocht van het dorp Wernhout richting het seminarie woonde
* wiskundedocent Ritmeijer uit Breda tijdens de laatste jaren van

Ik kan me ook nog herinneren dat er op de slaapzalen op een zaterdagavond een keer een groot spektakel georganiseerd was, dat de pater-surveillanten Bastiaansen en van Nistelrooij totaal verraste.

Een broer van mijn moeder was Lazarist. In 1961 ben ik door zijn confrater Gijssen (?) "geronseld" om naar Wernhoutsburg te gaan. Overigens, geheel vrijwillig. Ik ben er vier jaar intern geweest en in die periode veel positieve als negatieve ervaringen opgedaan. Volgens mij zat ik vanaf de eerste klas bij Alfons Rouweler in de klas. Ton Bakermans zat een paar klassen hoger.
Wat ik me herinner is dat er met enige regelmaat iemand naar huis werd gestuurd. In mijn beleving was de reden daarvoor in veel gevallen verkeerde (-) vriendschap met andere jongens. Je kon namelijk verschrikkelijk klieren en leraren beledigen en ze bijtijds het bloed onder de nagels halen. Zo hebben we in de tweede klas (1964) een jonge, leken, biologieleraar zo getreiterd, dat hij huilend voor de klas stond. Ik schaam me met terugwerkende kracht verschrikkelijk voor dat gedrag van toen. Maar de zwaarste straf die daar op stond, was een brief aan je ouders met de mededeling dat je een vervelend ventje was en dat als je als je je gedrag niet veranderde, je het volgend schooljaar niet meer terug hoefde te komen. Maar zo'n brief heeft mijn moeder zelfs nooit gehad.
Waar de heren (Lazaristen zijn heren en geen paters, want van Franse origine) wel heel scheutig mee waren, was het uitdelen van "strafklassen". Dan mocht je niet buiten spelen of sporten, maar moest je uren of soms hele zaterdag- of zondagmiddagen voor straf in de studiezaal doorbrengen. Ik heb er -naar mijn idee- ontzettend veel uren doorgebracht. Pal naast de studiezaal liep een pad naar een boerderij met een gezin met onder meer vier tiener-dochters. Elke middag rond een uur of vier liepen de dames langs de ramen van de studiezaal om de koeien te gaan melken, om vervolgens een dik uur later daarvan terug te komen. Bij die passages vulde de zaal met zo'n honderd puberjongens zich met een lading testosteron die je bijna kon ruiken. Bijna iedereen -zat besmuikt vanuit zijn elleboog naar de die dames te gluren. Ik natuurlijk ook. Wellicht te vaak en zeker te opzichtig, want eveneens te vaak werd ik door de dienstdoende surveillant toegeroepen: Bastiaanssen: een week strafklas!
Leuke anekdote wellicht. Maar dit soort zaken dragen natuurlijk niet bij aan een evenwichtige ontwikkeling van je pubertijd. Integendeel. Ik heb er namelijk na vier jaar Wernhoutsburg, anderhalf jaar over gedaan om een meisje aan te durven spreken. Ik was toen al zeventien! Gelukkig is het goed gekomen met me. Maar hoe verknipt was de opvoeding op zo'n seminarie. En goh, hoe zou het toch komen, zoveel seksueel misbruik door priesters?
Gelukkig waren er ook goede ervaringen: veel sporten, roeien en schaatsen op de vijvers, toneel spelen, lessen Romeinse en Griekse cultuur, zondagmiddagconcerten, muziek, filmcursus, de fotoclub van Ton Bakermans e.d. Met dat alles zou ik thuis nooit of niet in die mate in aanraking zijn gekomen. Daar heb ik tot op de dag van vandaag nog veel profijt van. Overigens, voornamelijk door mijn eigen inzet en nieuwsgierigheid. Want van opvoeden en verantwoord jongeren begeleiden hadden de "heren" totaal geen kaas gegeten.

@Jack: bedankt voor het reageren en mooie vergelijking - een groot gezin met tientallen broertjes. Aan welke hobbyclubs of buitenschoolse activiteiten deed je eigenlijk het vaakst mee? Als ik het zo lees heb je het meeste wel gedaan. Fijn dat daar zoveel aan gedaan werd en vooral dat als je "een beetje druk" was, daarin je energie kwijt kon.

@Alfons: bedankt voor je reactie, leuk je terug te zien hier. Goed dat je al die namen noemt, de oud-leerlingen die hier reageren zullen ze vast nog voor zich zich zien alsof het gisteren was.
Ik zie dat pater Van Nistelrooij er voor jou uitspringt o.a., wat maakte hem zo'n bijzonder persoon? Je maakt me ook benieuwd naar dat grote spektakel op de slaapzalen, hadden jullie dat georganiseerd en wat hield dat in?

Vraagje: leeft Simon van Nistelrooij nog? Hij was een goede vriend van mijn vader en ze studeerden samen toendertijd . Simon heeft onze trouwmis nog gedaan.

Hallo Vivian, je zou je vraag voor kunnen leggen aan de congregatie in kwestie. Contactgegevens voor de Lazaristen vind je hier: https://www.knr.nl/organisatie/lid.asp?member=22 en hier https://www.lazaristen.com/contact Hopelijk reageert hier nog iemand die meer weet en/of pater Simon kent?

In het archief van de paters vind ik, onder het kopje "Persoonsarchieven (nalatenschappen)", wel een onderdeel "Van Nisselrooy, S.A.J. (1924-2007)". Link: https://www.erfgoedkloosterleven.nl/zoeken/collecties-zoeken.php?mivast…

maar ik kan niet met zekerheid zeggen of dit de pater in kwestie is. Je zou dus ook bij het Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven kunnen informeren. Contactgegevens vind je hier: https://www.erfgoedkloosterleven.nl/contact/contact.html

Wat leuk om deze site gevonden te hebben!
Iets over mezelf:
Ik heet Leo de Wit, en zat op het St. Vincentius rond 1966-1967.
Kan me Jack Roovers nog herinneren, een klasgenoot en een heel druk manneke!
Dit was overigens al mijn tweede kostschool; ik heb voorheen op de Koorschool St. Bavo (Haarlem) gezeten.
Na St. Vincentius naar Ypelaar (Breda), en daar vertrok ik na 1.5 jaar terug naar het Flakkeese om daar de middelbare school als H.B.S.-er af te maken.

Bedankt Leo voor je bijdrage, welkom op de site. Hoe was dat, die eerste tijd op kostschool in St. Vincentius, ook vergeleken met de school in Haarlem? Je hebt wel een hele weg afgelegd, ook nog naar het seminarie Ypelaar. Benieuwd! Vertel nog eens verder als je wilt.

Steef van Ruijven (intern ca. 56-'57) laat ons telefonisch het volgende weten:

Hij verbleef in de jaren vijftig op deze kostschool. Ook tijdens de grote verbouwing van het oorspronkelijke internaat, dat door ouderdom vervangen moest worden. Hij herinnert zich nog de Spartaanse opvoeding. Als voorbeeld noemt hij de slaapzalen, waar de leerlingen zich in de winter slechts een beetje konden wassen, zonder stromend water, omdat het water in verband met de kou was afgesloten. En 's avonds sliepen ze allemaal in een soort lange jurk, zodat het meeste van je lichaam verscholen bleef. Volgens Steef was het echt behelpen, vooral tijdens de verbouwing toen de school en het leven op het internaat gewoon doorging. Maar het ging. Immers thuis was het ook geen luxe geweest.

Steef had roeping toen hij naar het internaat kwam, maar zoals de meeste leerlingen heeft hij uiteindelijk toch niet voor het priesterambt gekozen. Dit was wel een lastig besluit, vooral ook het bespreken daarvan met zijn ouders. Alleen al omdat zij voor deze opleiding veel hadden betaald. Gelukkig viel het besluit bij hen goed. Steefs vader was bijvoorbeeld wel heel gelovig, maar had ook een heel eigen mening. En het maakte hem uiteindelijk niet uit wát zijn zoon zou gaan doen, zolang het maar met volle overtuiging werd gedaan.

Paters die Steef zich nog herinnert zijn dhr. Zuidinga (of Huizinga?), die Latijn gaf, dhr. Van Deursen, die de bijnaam "Habakuk" had, en dhr. Bastiaansen.

Naast de paters van het seminarie herinnert Steef zich ook de broeders nog goed. Deze hadden een eigen onderkomen, langs de weg richting België. Naast dit broederhuis waren de buitentoiletten voor de leerlingen en kostschoolpersoneel. "Het stonk er als een beer", vertelt hij. Overigens waren er binnen wél normale wc's. Een van de broeders die hij zich nog goed herinnert is degene die de tuin onderhield. 'Die was ontiegelijk zwaar en dik.'

Alles overziend heeft Steef op het internaat een goede tijd gehad. De impact van dit verblijf op zijn verdere leven valt wel mee.

Later is Steef met zijn vrouw nog eens langs de plek van het oude internaat gereden. Maar daarvan was vrijwel niets meer over, slechts een tweetal torentjes.

Als reactie op Thijs de Leeuw:

> Thijs de Leeuw bhic zei op 17 januari 2022 om 09:45
> Bedankt Leo voor je bijdrage, welkom op de site. Hoe was dat, die eerste tijd > op kostschool in St. Vincentius, ook vergeleken met de school in Haarlem?

De school op Wernhoutsburg was echt heel anders,
het internaat in Haarlem telde maar 21 internen toen ik er in 1962 arriveerde.
Daar ging ik voor de muziek naartoe, ik kon goed zingen en heb dat in Haarlem
aangevuld met het volgen van pianolessen.

In Wernhoutsburg telde weer mee dat ik er verschillende Flakkeeënaars trof,
zoals Sjaak Huibrechtse, Bert Verdonk.

> Je hebt wel een hele weg afgelegd, ook nog naar het seminarie Ypelaar.
> Benieuwd! Vertel nog eens verder als je wilt.

Op Wernhoutsburg nog meegedaan aan een muziekconcours.
Na Wernhoutsburg ben ik naar gymnasium Ypelaar verkast,
daarna naar de H.B.S. bij ons op het eiland.

Als reactie op het verhaal van Jack Roovers:

> Wat een tijd was dat! ( 65 - 66) IK kwam nota bene uit Zundert, 4 kilometer
> van huis en intern met nog drie klasgenoten, Frank, Robert en Ad.
> Er waren toen drie eerste klassen. Voor mij was het gymnasium te hoog
> gegrepen.

Ik kan me jou nog wel herinneren Jack!
Ik zat namelijk in dezelfde klas, en kan me jou nog als
een klein druktemakertje herinneren.
Maar het was ook een heel leuke tijd.
Volgens mij kregen we 's zomers zelfs wel eens een ijsje.

> Als je er na jouw tijd niet meer bent geweest ken je het niet meer terug.
> Toch eens doen. Grt jack.

Misschien wel goed om eens ter harte te nemen.
Ik woon tegenwoordig in Mierlo, ben organist in de Katholieke kerk aldaar,
de Lucia-kerk.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heilige_Luciakerk_(Mierlo)

Gepensioneerd en getrouwd met Marion, een dirigente.

Ik heb op Wernhoutsburg gezeten van 1955-1960. Mijn herinneringen aan Wernhoutsburg zijn mij merendeels dierbaar. Wat heb ik er veel geleerd waarvan ik in mijn later leven heb geprofiteerd. Ik had helaas geen roeping. Mijn oudste broer was mij voorgegaan in 1942, dus midden in de oorlog. Ik vond de leraren ook heel goed, al heb ik mij niet altijd gedragen zoals zij het wilden. Dhr. Kroes is mij heel goed bijgebleven een heel nuchtere leraar Frans die een keer per jaar, tijdens de les het verhaal van Pyramus en Thisbe voordroeg. Ook dhr. Braakhuis die ons Engels leerde op een moderne manier. Hij begon met een compleet verhaal uit een methode. Dus niet met het leren van woordjes en zinnetjes. Dhr. Van Ruiven gaaf biologie. Ik heb er ook vrienden gemaakt waar ik nog contact mee heb. Soms kom ik ook nog met mijn vrouw in Panningen en daar ben ik veel van mijn oud-leraren tegengekomen. Helaas zijn zij nu allemaal overleden. Op de begrafenis van sommigen ben ik nog geweest. De enige die ik daar nog ken zijn Harrie Jaspers en Chris Jansen. Dankzij mijn opleiding op Wernhoutsburg ben ik later leraar Nederlands geworden. Dhr. Jochems was evenwel niet mijn inspiratiebron, al weet ik zeker dat hij een heel goede leraar was. Pas geleden kwam ik zijn naam nog tegen in een boek: Dagboek van een missionaris. Gegevens uit dat boek had hij gebruikt voor zijn proefschrift. De nieuwbouw door mijnheer Van Geel heb ik ook helemaal meegemaakt.

Bedankt Klaas voor het delen van deze herinneringen aan het seminarie in Wernhoutsburg. Mooi dat u ook zoveel goede contacten aan deze tijd heeft overgehouden, zowel onder de leerlingen als de docenten van toen.

Ze willen er nu een migrantenhotel van maken. Dat gaat helemaal uitgeleefd worden en veel van de originele aspecten zullen voor altijd verloren gaan.

Hoi, ik heb nog een houtenbank uit de beginjaren van het seminarie.
Geen idee waar deze gestaan heeft kan mij iemand hier iets meer over vertellen? Voorbaat dank.
https://www.marktplaats.nl/seller/view/m2097664922

Een dikke pluim voor alle inzenders van verhalen over Wernhoutsburg, en ook voor Thijs de Leeuw, die uitstekend de regie voert! Bij mij kwamen veel herinneringen boven, want van 1961 tot de zomer van 1967 was ik eveneens intern bij de Lazaristen en uiteindelijk een van de laatsten die daar eindexamen deden. Ik werd vanmiddag getriggerd door het verhaal van Pieter Bastiaanssen in de jongste Nieuwsbrief van het BHIC, want ik wist vrijwel zeker dat hij de Pieter Bastiaanssen was die indertijd ook intern in Wernhoutsburg was.

Zoekende naar info over de oudste broer van mijn vader, vond ik e.e.a. in kranten berichten waar alleen vermeldingen werden gedaan, zo trof ik een vermelding dat hij naar Zundert was vertrokken 3 oktober 1914 dacht daarbij direct aan een seminarie, is daar info over te vinden daar hij op dat moment net 14 jaar was en het seminarie een opleiding heeft van zes jaar , wat ik verder weet is dat hij naar Warmond is gegaan naar het Groot seminarie, het betreft Michael Kueter , ben benieuwd naar de reactie!!

Dag Fred,

Michael Kueter werd in Alkmaar geboren 26-05-1901, en overleed in Warmond/Leiden 04-02-1926.
M.a.w. hij was pas dertien jaar toen hij naar Zundert vertrok. Maar dat kwam wel meer voor.

Verdere gegevens waren dat hij werd opgeroepen voor militaire dienst, en steeds een jaar uitstel kreeg. Dit vanwege zijn roeping > student theologie/ordebroeder.
Je kunt ook altijd informatie inwinnen bij www.erfgoedkloosterleven.nl en bij de andere sites(zie de vorige reacties).
Mvg.

Via www.delpher.nl las ik dat M. Kueter verblijvend in het Grootseminarie Warmond, aan typhus bezweken is in het ziekenhuis Leiden. Te jong.
N.B. Typhus kwam nog voor in het begin van de 20e eeuw in Nederland. Ook een oom van mij kreeg in die tijd deze vreselijke ziekte, alleen hij is in leven gebleven.

bedankt voor de berichten, het feit dat hij overleed aan Typhus was mij bekend, ga nog even verder zoeken bij erfgoedkloosterleven, overigens zijn er ook foto's uit die tijd? dat Michael daar verbleef en leerde! ben benieuwd wat hier uit kan komen, wel heb ik foto's van de familie in Alkmaar !

Tja, je kunt de Orde der Lazaristen nog aanschrijven/mailen(even googlen).
Die zitten als ik het goed heb nog in Panningen. Verder zou www.westbrabantsarchief.nl(valt Zundert onder) ook nog wat foto's kunnen hebben, maar dan denk ik meer aan de gebouwen in die jaren. Het is wel meer dan een eeuw geleden, maar je weet maar nooit;)