Het rijke roomse leven in brabant 1900-1970

Eijmardville afgebroken!

De bulldozer heeft inmiddels korte metten gemaakt met het voormalige klooster van de paters van het Heilig Sacrament. Het klooster heeft een lange geschiedenis achter zich van het opvangen van mensen die tijdelijk verblijf zochten.

Als het goed is, komt er op de plek van het klooster een nieuwe school, waarin de oude kapel, die is blijven staan, zal worden geïntegreerd. Het klooster werd ruim 70 jaar geleden, in 1936, ingezegend. Het was een Juvenaat, een opleiding voor kloosterlingen en priesters. Bij het klooster werd tevens een internaat gebouwd.

De eerste tijdelijke opvang was tijdens de bevrijding, toen het gebouw tijdelijk diende als kazerne voor de Engelsen en Amerikanen die vochten in de slag om Overloon. Ook veel onderduikers vonden er in de oorlogsjaren hun plek.

Na de oorlog gingen de paters zich steeds meer richten op opvoeding en onderwijs. Er werd een nieuw concept bedacht, dat de naam Eijmardville ofwel Jongensstad kreeg. Ze hadden zelfs een eigen burgemeester! Korte tijd was er een gymnasium en eind jaren vijftig kwam er een Determineer Schakel School. Er kwam een ULO die samen met het gymnasium de Stg. Scholengemeenschap Stevensbeek vormde. In 1966 werd het gymnasium opgeheven. In 1968 kwamen er een Havo en Mavo voor in de plaats.

In 1972 werd het internaat gesloten. Het klooster vormde zich om tot vormings- en ontmoetingcentrum. De grote aula van het klooster werd tot die tijd veel gebruikt voor theater en muziek. Zelfs het Scapino Ballet heeft er nog opgetreden. Na 1973 werd het gebruikt voor schoolverlatersdagen en introductiedagen en kindervakantieweken.

In 1975 werd Suriname onafhankelijk en dat leidde tot een grote uittocht van Surinamers naar Nederland. Het klooster in Stevensbeek bood een groep van 80 Surinamers gedurende een half jaar onderdak. In 1980 konden bejaarden en de zusters van Overloon er tijdelijk wonen.

In 1987 leidde het besluit om er een Asielzoekerscentrum van te maken tot veel beroering in het dorp. Desondanks kwam de eerste asielzoeker in februari 1988 aan. De laatste vertrok na een kleine 20 jaar. Het asielzoekerscentrum werd gesloten en het werd weer stiller in het dorpscentrum. De gemeente kocht het klooster van WVC met de bedoeling om het te verbouwen voor de scholengemeenschap die een tekort aan klaslokalen had.

Na verschillend mislukte aanbestedingen kwam men tot de conclusie dat het gebouw toch niet op een rendabele manier voor de scholengemeenschap te exploiteren zou zijn. Dat heeft geleid tot de sloop van het klooster. De kapel kon behouden blijven. Op de vrijgekomen grond zal een nieuwe school worden gebouwd, waarbij de kapel wordt geïntegreerd.

Ongetwijfeld zijn er veel mensen die herinneringen aan het klooster hebben. Het lijkt me mooi als mensen die er ooit geweest zijn hun herinneringen hier opschrijven, dus mensen, laat wat van je horen!

Meer over Eymard-Ville

 

Naar de Internatenkaart

35

Reacties (35)

Arnoud Martens zei op 5 maart 2009 om 20:02 uur

Vanaf midden jaren zeventig t/m 1987 was Eijmardville ons (luxe) onderkomen tijdens de schoolverlatersdagen van de Mariaschool en later ook van de Empel uit Erp.Het was voor ons een ideale locatie : sportvelden en bossen in de nabijheid en als het slecht weer was, konden we met onze activiteiten terecht in de grote gangen en zalen van het complex. Ook stond er altijd een (wandel)excursie naar het toenmalige Oorlogsmuseum Overloon op het programma: een pittige wandeling heen en terug, die al onze schoolverlaters zich nog ongetwijfeld zullen herinneren. Een minpuntje was het "tafellawaai" in de ontzettend hol klinkende eetzalen en ook het "seinen" via de verwarmingsbuizen van de ene slaapkamer naar de andere was niet erg bevorderlijk voor een goede nachtrust.
Toch vonden we het heel erg jammer, toen we op zoek moesten naar een andere locatie, omdat de paters de eerste grote groep asielzoekers in Nederland - de Tamils - onderdak wilden gaan verlenen.
Met spijt in ons hart zijn we daar toen vertrokken, maar wel met een koffer vol mooie herinneringen.

Annemarie van Geloven, namens BHIC zei op 6 maart 2009 om 13:09 uur

Die mooie herinneringen pakken ze u niet meer af, maar de sloop van zo'n gebouw doet dan toch even pijn. Hebt u misschien nog foto's uit die tijd? Het BHIC zou heel blij zijn met scans die u via onze website kunt opsturen.

Jan van den Oever zei op 25 april 2009 om 22:50 uur

Er staan foto's van Eijmardville en het patersklooster op uw site onder Brabantse foto's. Verder zijn er veel foto's van Eijmardville te vinden op de website www.tunnis.nl
Links in de kolom staan onder de link "Stevensbeek" enkele honderden foto's

Jaap zei op 18 april 2010 om 18:43 uur

Al deze reacties klinken mooi , maar ik weet wel beter.Ik heb hier vanaf circa 1966 tot 1969 de meest ellendige tijd van mijn leven gehad onder een verschrikkelijk repressief bewind van paters van het H.Hart
Ik kan hier nog een heel boek van open doen en waarschijnlijk velen met mij!
Goede zaak dat deze gebouwen zijn gesloopt!

Rien Wols, namens BHIC zei op 28 april 2010 om 09:11 uur

Jaap, het wordt de laatste jaren steeds duidelijker dat het internaatsleven voor verschillende mensen ook heel verschillende ervaringen heeft opgeleverd, van heel positieve tot verschrikkelijk negatieve. En het is goed dat dat genuanceerde beeld onstaat (hoewel ik me kan voorstellen uit je toon, dat er voor jou niet veel genuanceerds aan was). Dank voor je reactie.

Chris zei op 21 juli 2010 om 11:18 uur

Met verbazing lees ik het verhaal van Jaap. Ik heb in dezelfde periode op dit internaat gezeten en heb zijn negatieve ervaringen niet kunnen waarnemen.
Verder klopt zijn informatie niet, want het internaat werd beheerd door de Paters van het Allerheiligst sacrament en niet door de Paters van het Heilig Hart. Wellicht heeft Jaap elders op een internaat gezeten.

Jaap zei op 21 juli 2010 om 17:12 uur

Ten aanzien van het commentaar van Chris kan ik nog het volgende melden:
Vwb de exacte benaming van de paters kan hij gelijk hebben,neemt niet weg dat ik mij afvraag hoe hij in staat is mijn (persoonlijke) ervaringen al dan niet te kunnen waarnemen.Er zullen ongetwijfeld mensen zijn met een andere mening.En nee ik heb wellicht niet elders op een internaat gezeten.
Jaap

Rien Wols, namens BHIC zei op 22 juli 2010 om 14:52 uur

De reactie van Chris illustreert helder mijn eerdere reactie op Jaap: zelfs in dezelfde omstandigheden kunnen mensen heel verschillende dingen ervaren, al is dat soms moeilijk voor te stellen vanuit je eigen perspectief. Jaap heeft met zijn laatste reactie dan ook helemaal gelijk: je kunt iemand anders zijn ervaringen nooit goed beoordelen op “waar” of “niet waar” (zelfs niet als je "erbij" geweest bent).

Als historische instelling doet het BHIC vooral in “feiten”, maar het is goed om hier nog eens te benadrukken dat geschiedenis niet alleen om feiten gaat, maar ook om de beleving van die feiten, ervaringen. En ervaringen zijn niet waar of niet-waar, die zijn er gewoon.

Vergelijk het met twee kinderen uit hetzelfde gezin, die achteraf totaal verschillend over hun jeugd kunnen oordelen. De een denkt nog steeds liefdevol terug aan een strenge, maar rechtvaardige vader, terwijl haar broer nog steeds haatgevoelens koestert voor een autoritaire, repressieve vader die zijn hele jeugd overschaduwd heeft.

Ik vind jullie beider reacties heel waardevol, omdat het ons “feiten”verhaal over Eijmardville menselijke diepte en perspectief geeft. Opnieuw dank voor jullie bereidheid om te reageren.

Chris zei op 23 juli 2010 om 09:44 uur

Zoals Rien al aangeeft ervaart iedereen dezelfde zaken toch op een eigen manier.
Jaap schrijft over een "verschrikkelijk repressief bewind" van de paters en dat heb ik met de beste wil van de wereld niet kunnen 'waarnemen', ergo ik heb het dus niet gezien en niet zo ervaren.
Dat laat onverlet dat men ook afhankelijk was van het feit dat verschillende paters verschillende omgangsvormen kunnen hebben, want het zijn ook mensen.
Ik vind het jammer dat Jaap de periode in Stevensbeek "als de meest ellendige tijd van zijn leven" heeft ervaren, ik kijk op die periode terug als een positieve bladzijde in mijn leven.

Toon Cornelissen zei op 12 september 2010 om 19:11 uur

In dezelfde flowerpowertijd heb ik ook op dit intenaat gezeten (1966-1970) en dit niet als een slechte tijd ervaren. Dit natuurlijk bezien door de ogen van die tijd. Tegenwoordig zou ik daar anders tegenaan kijken. Ik heb gezien dat de paters SSS (Paters Allerheiligst Sacrament) en broeders echt wel hun best deden om met de toen snel veranderende tijd mee te gaan.

Ronald zei op 17 januari 2011 om 15:18 uur

Ik lees overal dat het internaat in 1972 gesloten is. Ik heb zeker in Stevensbeek op het internaat (La Salle) gezeten samen met kermis- en binnenvaart kinderen. Dat was van hald 1978 tot half 1979... In wiki en andere sites staat dat dat niet kan.. zat er toch echt..;-)

Jan van den Oever zei op 17 januari 2011 om 17:31 uur

Het internaat is inderdaad vanaf 1973 gesloten, vanaf dat moment is het een vormings en ontmoetingscentrum. Het wordt gebruikt voor schoolverlatersdagen, introductiedagen, bijbelstudiegroepen, koren, kindervakantieweken, sportweken en vakantieweken voor gehandicapten. In 1975 woonde er een 80tal Surinamers.
Het kloostergebouw met de nieuwe vleugel werd op deze manier gebruikt totdat 1987 de asielzoekers kwamen.
Het is dus heel goed mogelijk dat het gebouw in '78 tot '79 in gebruik is geweest als tijdelijk internaat voor schipperskinderen. Bovenstaande informatie is te vinden in het boekje "Paters en broeders Stevensbeek 1934 - 2002".

Wim Dekkers Mullemsedijk 3 zei op 11 augustus 2011 om 22:50 uur

Het Sinterklaasfeest van de lagere school van Stevensbeek werd altijd in mijn tijd ongeveer 1950 en later in de grote zaal van het klooster Eijmardville gevierd.
Priester-studenten mochten dan voor zwarte Piet spelen. Ze waren toen nog echt voorzien van de roe en de zak.waar dan ook elk jaar gebruik van werd gemaakt.
Ik heb in ieder geval wel eens in de piepzak/spanning gezeten en steeds gehoopt dat ik niet werd uitverkoren om bij Sinterklaas te worden geroepen.
Sommigen werden wel eens met de roe gestreken en werkelijk in de zak gestopt en mee naar buiten genomen .Gelukkig zag je ze naderhand dan wel weer terug,met waarschijnlijk wat aangedikte verhalen.

Mariët Bruggeman, namens BHIC zei op 12 augustus 2011 om 10:08 uur

Beste Wim,

Beter in de piepzak dan in de zak !
Maar ik kan me voorstellen dat het voor een kind erg indrukwekkend moet zijn geweest.
Bedankt voor je verhaal en met vriendelijke groeten,

Kees Wijnhoven zei op 23 december 2012 om 12:27 uur

In Stevensbeek waren 3 verschillende internaten, die hier voortdurend door elkaar worden gehaald. Ten eerste het internaat/seminarie/gymnasium van de paters van het Heilig Sacrament(SSS), dat internaat werd later Eymardville genoemd. Ten tweede een determineer schakelschool(overgang tussen lager en voortgezet onderwijs) met een apart internaat geexploiteerd door een combinatie van Burgerlijk onderwijs en SSS. ten derde een Mulo opleiding met internaat van de broeders van la Salle, dat in aanvang helemaal los stond van de eerste 2 genoemden. Uiteindelijk hebben deze instellingen samen de tegenwoordige onderwijs organisatie gevormd, zonder internaten.

Jan van den Oever zei op 23 december 2012 om 15:04 uur

In het verhaal wordt in het kort de geschiedenis van de paters en Eijmardville verteld omdat juist op dat moment het gebouw gesloopt werd. De paters zijn de grondleggers van de scholengemeenschap Stevensbeek en toen de VGLO/DSS een succes werd en er veel leerlingen zich aanmelde was er behoefte aan vervolgonderwijs in de regio. De paters hebben toen de broeders van de La Salle in Baarle Nassau gevraagd om een internaat met ULO in Stevensbeek te stichten. De broeders vestigden zich in eerste instantie in villa Boslust hierbij werden barakken voor de interne leerlingen en klaslokalen gebouwd. Later werd een eind verder in de bossen een nieuw internaat met Ulo school gebouwd. De hele geschiedenis is uitgebreid beschreven in de boekjes "Stichting Scholengemeenschap Stevensbeek 1957-1982" en "Paters en Broeders Stevensbeek 1934-2002". Deze boekjes zijn in te zien bij de heemkundekring in Stevensbeek.

Marilou Nillesen, namens BHIC zei op 31 december 2012 om 12:57 uur

Dank Kees en Jan, voor deze waardevolle aanvullingen! Hoe kunnen belangstellenden het eenvoudigst contact opnemen met de heemkundekring Stevensbeek, Jan? Wellicht via een telefoonnummer of mogelijk mailadres?

Wim Dekkers Mullemsedijk 3 zei op 31 december 2012 om 16:08 uur

Als 17-jarige, dus in 1960 heb ik enkele grondige bijlessen Frans genoten bij de broeders van de La Salle.Dit was op dit gebied uiteraard het neusje van de zalm en een schot in de roos.
Ik was van de LLS te St Anthonis overgestapt naar de 2e klas van het Chrysostomus-College (opleiding HBS en MMS)te Boxmeer.Mijn wens was eens de HAS in den Bosch te volgen,maar de weg daarheen was mij volledig onbekend.Wist ik veel dat ik met de LLS geen aansluiting hierop had? Ondanks dat ik al 4 jaren Lager Agrarisch Onderwijs had geconsumeerd mocht ik toch maar slechts in de 2e klas beginnen van de toenmalige directeur de heer Luckenaer.Het was voor mij aanvankelijk een bittere pil dat ik niet meteeen in de 3e klas mocht aanschuiven ,maar bij de broekemannekes en - meiskes van 13 jaar in de 2eklas werd geplaatst.Achterag gezien terecht
In mijn beleving waren het al echte Franse bollebozen.De achterstand heb ik echter vrij snel ingehaald

Jan van den Oever zei op 1 januari 2013 om 12:38 uur

Hoi Marilou,
Ons mailadres is info@heemkunde-stevensbeek.nl We hebben ook een eenvoudige website opgezet www.heemkunde-stevensbeek.nl Een mooi verhaal van Wim, doet me denken aan mijn tijd op de LLTS, ik herinner me nog een verhaal van leraar Gerrit van Dommelen, die woonde in zijn jeugd op de Berckenbosch in Ledeacker, rondom dat oude huis lagen nog grachten, in de winter als het vroor dan ontstonden grote gasbellen onder het ijs door het rottende blad onder in de gracht. Hij met zijn broers prikten dan een klein gaatje in het ijs en hielden er een lucifer bij het gas vloog in brand en de gasbel verdween langzaam. Hij was onze leraar natuurkunde.

Marilou Nillesen, namens BHIC zei op 2 januari 2013 om 11:36 uur

Haha, wat een mooie anekdote (en prima natuurkundeles, lijkt me!) Ik kan me voorstellen dat zoiets je altijd bij blijft. Dank ook voor het mailadres; belangstellenden weten dan snel de weg naar jullie te vinden.

Willem Burger zei op 29 november 2013 om 03:18 uur

Dag lezer,
Eerlijk gezegd wist ik niet dat het klooster is afgebroken. Het zwembad is er ook niet meer? Er is in Stevensbeek op Google Earth voor mij nauwelijks iets herkenbaars te zien. Bestaat villa Boslust nog? Ik heb 4 jaar op het internaat & gymnasium gezeten, van 1963 tot 1967. Ik begrijp nu pas dat dit zo ongeveer de hele periode van het bestaan van die school is geweest. Maar dat kan bijna niet waar zijn, toen ik daar kwam waren er al eindexamens met een aantal leerlingen.
Al die verhalen over sexueel misbruik, ik kan alleen zeggen: ik heb er nooit iets van gemerkt. Er wordt in dat verband één pater genoemd die er ook in 'mijn' tijd was. Nooit last van gehad. De verhalen lijken mij, nou ja, iedereen moet zelf maar weten hoe hij/zij zijn/haar verleden verdraait.
Maar goed. Ik vrees dat niemand dit ooit leest. Bedankt voor de aandacht. En ja, ik vind het jammer dat het gebouw is afgebroken. Het was eigenlijk een heel mooi groot gebouw. Maar ja.

Willem Burger zei op 29 november 2013 om 03:25 uur

Beste Jan,
O ja, vergeet ik nog te zeggen: het is een mooi verhaal op de site. Bedankt.
Groet,
Willem

Rien Wols, namens BHIC zei op 7 december 2013 om 09:46 uur

@Willem Burger: uw opmerking “iedereen moet zelf maar weten hoe hij/zij zijn/haar verleden verdraait” is ongepast. De suggestie dat slachtoffers van sexueel misbruik door religieuzen ofwel zichzelf bedriegen of ronduit staan te liegen, kan na de onderzoeken van de Commissie Deetman niet staande gehouden worden. Ontkenning door de omgeving is juist een van de mechanismen waardoor slachtoffers in een isolement gedrukt zijn, waarin zij hun ervaringen niet of maar moeizaam kunnen verwerken.
Ik sluit hiermee de discussie over dit onderwerp, omdat verdere welles/nietes bijdragen weinig toevoegen. Bijdragen van dat soort zullen dus door ons verwijderd worden.

Jaap Hubar zei op 7 december 2013 om 15:08 uur

Ik sluit mij volledig aan bij de laaste mail van Rien Wols.Ik vond de mail van Willem Burger tactloos en ook niet getuigen van enig respect naar mensen die wel nare ervaringen uit die tijd hebben mee gemaakt.Dat hij toevallig nooit last heeft gehad van die ene pater wil nog niet zeggen dat er geen misbruik heeft plaatsgevonden.Ik heb met eigen ogen gezien dat die pater zijn handen niet thuis kon houden.
Sterker: er was geen enkel fatsoenlijk gezag binnen Eymardville , alleen het recht van de sterkste gold, ook dat heb ik aan de lijve meegemaakt.
Ik blijf het een waardeloze tijd in mijn leven vinden!

Rini de Groot. zei op 9 december 2013 om 09:21 uur

Jan bedankt voor de theorie van de gasbel. Op de LTS in Uden vertelde leraar Peulen, jaren,50 over door de polderbewoners in Friesland. In de sloten liggende tankjes voor de opvang van gas dat gebruikt werd voor het koken, het latere Aardgas. Ik ga daar achter aan bij mijn natuurgidsen van de wandelingen en er zelf opletten, gewapend met prikstok en aansteker want dit bestaat natuurlijk nu ook nog!

Rini de Groot zei op 10 december 2013 om 12:54 uur

Ik heb daar met de natuurman Jan van Hout uit Oirschot over gesproken. Hij kent het verschijnsel met toeval in zijn kinderjaren ontdekt bij het vuurtje stoken op het ijs. Het verklaart dat er methaangas gevormd wordt door het rotten van de bladeren onder het ijs, een menselijke scheet bestaat uit hetzelfde gas en gaat branden.

Rini de Groot. zei op 11 december 2013 om 11:21 uur

In Best werden die Gasbellen: "Dompijs" genoemd.

Hendriks zei op 26 september 2014 om 21:10 uur

DE La Salle had toen ook een eigen Kapel en er werden ook missen gedaan voor jongen die op het internat intern waren, ik weet dat daar maar een huwelijks mis is gedaan !!!

Damien zei op 25 oktober 2015 om 09:20 uur

Beste iedereen,

Ik ben persoonlijk erg geïnteresseerd in de ontwikkeling van de blik die men had op het AZC. Ik heb het filmpje gezien op YouTube van 1987 waarin het dorp zich massaal tegen de komst van het AZC keerde.
https://youtu.be/boDk7Ut3XVM

We zien dat vandaag ook ... Mijn vraag is of we iets kunnen leren van Stevensbeek. Hoe was het om een AZC te hebben in het dorp en was de realiteit net zoals de verwachtingen of bleek het een stuk genuanceerder. Ik heb begrepen dat er ook mensen treurig waren toen het AZC vertrok na 20 jaar en er zullen ook mensen opgelucht zijn. Het vertellen van het verhaal 20 jaar AZC in Stevensbeek zou kunnen helpen om dezelfde problemen van vandaag anders aan te pakken.

Zouden jullie interessante informatie willen delen die hier meer inzicht in kunnen geven? Alvast bedankt.

Marilou NillesenBHIC zei op 29 oktober 2015 om 21:07 uur

dag Damien, interessante vraagstelling! Het zou inderdaad mooi zijn als er parallellen kunnen worden getrokken met bijna dertig jaar geleden.

Hopelijk komen er reacties!

Bert de Vries zei op 25 december 2017 om 21:05 uur

Ik voelde me thuis in Stevensbeek.
De lagere school van meester Verheggen.
Om nooit te vergeten .
Net zo min als mijn vriend Gerard Dekkers die deze maand alweer zo ' n 50 jaar geleden gestorven is
Ik hoorde er niet bij; niet op de dorpsschool want ik zat op het internaat.
Niet op het internaat want ik hoorde bij de dorpsschool.
13 toen ik er kwam, 16 toen ik dringend werd verzocht weer op te stappen.
Achteraf maar 3 1/2 jaar .Die ik heel; manifest beleefd heb.
Stevensbeek blijft in mij .
Elke keer als ik tussen Nijmegen en Venlo op de snelweg onder het viaduct " Radioweg " rijd weet ik het weer.
Daar begint het .
Het was zoals het was en het blijft deel van mijn leven.
Dag Stevensbeek

Lisette KuijperBHIC zei op 28 december 2017 om 12:06 uur

Hartelijk dank voor je reactie, Bert. Ik kan me voorstellen dat je misschien gemengde herinneringen bij Stevensbeek hebt, maar dat het ook altijd onderdeel blijft van je leven. Wanneer je meer met ons wilt delen, dan ben je natuurlijk bij ons van harte welkom.

Rini de Groot. zei op 5 september 2018 om 20:22 uur

Jan van den Oever reactie januari 2013.
Het waren polderbewoners van de Beemster in N. Holland en niet van Friesland.
Augustus jl. ben ik afgereisd naar het Agrarisch Museum Westerhem in Middenbeemster,
En ging er enkel naar toe om daar de werkende brongasinstallatie en brandende gasvlam met eigen ogen te zien.
Het bewaarde kranten artikel van de Volkskrant oktober 1964 vermelde ‘het brandend ijs in de Beemster.’

Rini de Groot. zei op 6 september 2018 om 20:37 uur

Voor de geïnteresseerde staat op You tube een filmpje over het 'BRONGAS'
https://www.youtube.com/watch?v=rGxrON73JKk&t=42s

Mariët BruggemanBHIC zei op 7 september 2018 om 14:59 uur

Bedankt Rini, nooit geweten dat dit kon!

Reactie toevoegen

Je e-mailadres is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.