In 1819-1820 kwam er een ‘echte’ kerk, die in 1887-1888 werd vervangen door de neogotische kerk die er nog staat. Wel is deze in 1927-1928 aanmerkelijk vergroot. Wanneer je de kerk binnengaat, zie je boven de ingang een witstenen beeld van Rochus. Deze heilige werd aangeroepen tegen besmettelijke ziekten en de verering trok van de achttiende tot het begin van de twintigste eeuw bedevaartgangers uit de verre omstreken. Deze pelgrimage bracht geld in het laadje dat kon worden ingezet voor de bouw van de neogotische kerk.
In Rijkevoort was bovendien sprake van een tweede devotie. Die was gericht op de Heilige Apollonia, die werd aangeroepen tegen tandpijn.
In 2010 fuseerde de parochie met een groot aantal andere parochies tot de nieuwe parochie Maria, Moeder van de Kerk, die haar hoofdkerk in Sint Anthonis heeft. Het bisdom besloot in 2013 negen van de veertien kerken in de parochie te sluiten, waaronder ook de H. Rochuskerk in Rijkevoort. Protest van de parochianen leidde ertoe, dat de sluitingen in oktober 2013 werden uitgesteld. De deelparochies kregen enkele jaren de kans om hun financiële situatie te verbeteren, maar op zondag 24 januari 2016 werd in de Rochuskerk de laatste eucharisiteviering gehouden.
Tot zover het verhaal van de kerk. Welke herinneringen heb je nog aan pastoors en kapelaans van de Rochuskerk? Want de kerk stond centraal in het godsdienstige leven van vroeger. Maar de bezieling van een parochie moest natuurlijk komen van deze mannen Gods. Wat weet je nog van ze? Denk aan pastoor Haerkens, bijvoorbeeld, die in 1959 in de parochie werd geïnstalleerd. Hij was toen 50 jaar. Of denk aan zijn voorganger uit de jaren vijftig, pastoor R.J. van Rooij. Die was al in 1939 naar de Rochuskerk gekomen. Ook over hem weet je vast nog wel verhalen te vertellen. Deel ze met ons hieronder!
Reactie toevoegen