
Na enkele eeuwen van schuurkerken waren de katholieke Drunenaren in 1874 toe aan een ‘echte’ kerk. Die was ontworpen door H.J. van Tulder. Na de verwoesting werd enkele jaren gebruik gemaakt van een noodkerk in het patronaat. Nieuwbouw bleek kostbaar te zijn en in het eerste ontwerp (van H.C. van de Leur) was niet voorzien dat er een toren met klokkenspel bij zou komen.
Grote aandacht was er voor het interieur. Terwijl veel kerken een veelheid van stijlen laten zien, werd in Drunen alles ontworpen door één kunstenaar: Lucas van Hoek. Hij ontwierp de altaren, de schilderijen, het tabernakel. kandelaars wierookvaten, kruisen, wijwatervaten, en de glas-in-loodramen. Zo kreeg de kerk van binnen een bijzondere allure.
|
![]() |
De toren en het carillon kwamen er alsnog. De bouw was al een eind gevorderd toen een weldoener, Max Lips, bereid bleek de kosten op zich te nemen. Het ontwerp van de kerk moest er wel voor worden gewijzigd, maar dat had men er graag voor over.
De parochie is in 2013 met die van Elshout, Herpt en Heusden opgegaan in de parochie Wonderbare Moeder. Twee kerken zullen worden gesloten, maar de Lambertuskerk mag blijven.
Tot zover “de stenen”. De bezieling van een parochie moest natuurlijk komen van de pastoor en zijn kapelaans. Wie herinnert zich nog pastoor Rooyackers, hieronder op de foto, of zijn kapelaans J. Vogels en G.J. van Boxel? Zij waren het gezicht van de Lambertuskerk in de jaren vijftig. En halverwege de jaren zestig werd pastoor Werner benoemd tot herder van de parochie.
|
|
Ontvangst van deken F.P.M. Werner, 1961. (Foto: J. de Bont, collectie Streekarchief Langstraat Heusden Altena, id.nr. WAA85356) | ![]() |
Reactie toevoegen